شهید ثالث آخوند ملا محمد تقی قدس سره در مجلس سی و ششم مرسلاً روایت کند که روزی امیرالمؤمنین بر فاطمه زهرا وارد شد در حالتی که مزاج شریف آن بانوی عصمت از صحت منحرف شده بود و در بستر افتاده بود حضرت سر آن معصومه را به دامن گرفت و فرمود: ای فاطمه! بفرما که چه میل داری از من بطلب آن معدن حیا و عفت عرض کرد یابن عم من چیزی از شما نمی خواهم حضرت اصرار فرمود فاطمه عرض کرد یابن عم پدرم بمن سفارش کرده که از شوهرت علی هرگز چیزی خواهش مکن مبادا ممکن او نباشد و خجالت بکشد آن جناب فرمود ای فاطمه! به حق من آنچه میل داری بگو. عرض کرد حال که مرا قسم دادی اگر برای من اکنون اناری به دست بیاید خوب است آن حضرت برخاست و برای طلب انار از خانه بیرون آمد از اصحاب جویای انار شد. عرض کردند فصل آن گذشته مگر آن که چند روز قبل برای شمعون یهودی از طائف چند دانه آوردند آن جناب خود به در خانه یهودی رفته دق الباب کردند شمعون بیرن آمد دید جناب امیرالمؤمنین اسدالله الغالب می باشد عرض کرد یا علی چه باعث شد که بدین جا تشریف فرما شدید حضرت فرمود شنیده ام چند دانه انار به جهت تو از طائف آورده اند آمده ام یک دانه خریداری بنمایم برای بیماری که دارم عرض کرد یا علی چیزی از آنها باقی نمانده همه را فروختم آن جناب به علم امامت می دانست که یکی باقی مانده از این جهت فرمود برو تفحص بنما شاید یکی باقی باشد که تو مطلع نباشی عرض کرد از خانه خود مطلع هستم می دانم که نیست. زوجه شمعون عقب در بود از حکایت مطلع شد گفت: ای شمعون! من یک دانه انار ذخیره نموده ام و در زیر برگها پنهان کرده ام که تو مطلع نیستی آن گاه انار را آورد و به دست آن حضرت داد آن جناب چهار درهم به او داد شمعون گفت قیمت او نیم درهم است حضرت فرمود: این زن به این جهت، انار را نگاه داشته شاید نفعی در نظر داشته سه درهم و نیم زاید از آن او باشد سپس آن جناب روانه به سوی خانه شد در اثنای راه صدای ضعیفی و ناله غریبی بگوشش رسید به دنبال ناله رفت تا وارد خرابه گردید دید شخصی نابینا و مریض سر به بستر خاک نهاده می نالد آن امام رحیم و رئوف نشست و سر او را در کنار گرفت و با کمال مهربانی فرمود ای مرد چه کسی و از کدام قبیله ای و چند روز است بیماری، عرض کرد ای جوان صالح من مردی از اهل مداین می باشم قروض بسیار پیدا کردم ناچار به کشتی نشستم و به جانب مدینه رهسپار شدم با خود گفتم بروم خدمت مولایم امیرالمؤمنین شاید آن حضرت چاره کار من بنماید و قرض مرا ادا فرماید حضرت فرمود اکنون چه میل داری عرض کرد اگر یک دانه انار برای من پیدا می شد میل داشتم حضرت فرمود من یک دانه تهیه کردم برای بیمار عزیز خود ولی تو را محروم نمی کنم نصف آن را به تو می دهم پس انار را کم کم در دهان آن مریض ریخته تا تمام شد بیمار گفت اگر مرحمت بفرمائی و نصف دیگر را هم کرم نمائی بسا باشد حال من خوب شود آن حضرت خجالت کشید و با نفس خود خطاب کرد که یا علی مریض، در این خرابه غریب و بی نوا و منقطع از همه جا به رعایت اولی است شاید خداوند متعال برای فاطمه وسیله دیگری فراهم بنماید سپس آن نیم دیگر را به او داد تا تمام شد با دست خالی از خرابه بیرون آمد آهسته به سوی خانه روان شد و سر به جیب تفکر فرو برده تا به در خانه رسید حیا کرد وارد خانه بشود با خود گفت از شکاف در نگاه کنم ببینم فاطمه در خواب است یا بیدار چون نظر کرد دید فاطمه تکیه کرده است و طبقی از انار در پیش او است تناول می نماید آن حضرت به غایت مسرور شد سپس داخل خانه گردید چون ملاحظه فرمود دید آن طبق از انار این عالم نیست چون احوال فاطمه را پرسید عرض کرد یابن عم چون تشریف بردی زمانی نگذشت که من عرق صحت کردم ناگاه صدای دق الباب بگوشم رسید فضه رفت شخصی را دید بر در خانه که طبقی انار به دست دارد و می گوید امیرالمؤمنین این را برای فاطمه فرستاده است.

حضرت جواد الا ئمّه، امام محمّد تقی صلوات اللّه علیه حکایت فرماید:

روزی پیامبر اسلام صلی اللّه علیه و آله توسّط سلمان فارسی رضوان اللّه تعالی علیه پیامی برای حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه علیها فرستاد.

سلمان گوید: همین که جلوی درب منزل آن مخدّره رسیدم، ایستادم و سلام کردم؛ سپس متوجّه شدم که حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه علیها مشغول قرائت قرآن است و آهسته آیات قرآن را بر لب زمزمه می نماید.

و دیدم که سنگ آسیاب بدون آن که دست حضرت روی آن باشد، در حال چرخش و دور زدن است و کسی را نزد حضرتش نیافتم.

برگشتم نزد رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و عرضه داشتم: یا رسول اللّه! جریان مهمّ و عظیمی را مشاهده کردم!!

حضرت فرمود: آنچه را دیدی بیان کن؟

گفتم: همین که جلوی درب منزل دخترت، فاطمه سلام اللّه علیها رسیدم و سلام کردم، متوجّه شدم که وی آهسته قرآن می خواند و سنگ آسیاب می چرخید و کسی را هم نزد او نیافتم.

پس حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله تبسّمی نمود و اظهار داشت: ای سلمان! خداوند قلب دخترم، فاطمه را سرشار از ایمان نموده است، او تمام وجودش ایمان و یقین می باشد و غرق در طاعت و عبادت پروردگار گشته بود.

لذا خداوند متعال فرشته ای را به نام روفائیل رحمت فرستاده است تا وی را کمک نماید.

و همان فرشته بوده است که سنگ آسیاب را برای دخترم فاطمه، می چرخانیده است.

و سپس افزود: بدان که خداوند مهربان تمام امور دنیا و آخرت فاطمه را کفایت خواهد نمود.(13)

انس بن مالک حکایت کند:

روزی حجّاج بن یوسف ثقفی مرا نزد خویش احضار کرد و درباره جریان به هم زدن و مخلوط کردن غذای داخل دیگ به وسیله دست، که توسّط حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه علیها انجام گرفته بود، سؤال کرد.

گفتم: روزی عایشه به حضور فاطمه زهراء علیها السلام وارد شد و دید که آن حضرت مشغول پختن حریره برای دو فرزندش حسن و حسین علیهما السلام می باشد.

و مقداری آرد و شیر و روغن داخل دیگ ریخته بود و آن را روی اجاقی که آتش زیر آن شعله ور بود قرار داده؛ و با انگشت خود، حریره داخل دیگ را در حالی که می جوشید و غُل غُل می کرد، به هم می زد و مخلوط می نمود.

عایشه با دیدن چنین صحنه ای بُهت زده گشت و با حیرت و تعجّب، از منزل دختر پیامبر خدا صلی اللّه علیه و آله خارج شده و به سوی منزل پدرش، ابوبکر حرکت کرد.

و چون به منزل پدرش وارد شد، گفت: ای پدر! هم اکنون جریان عجیبی را از فاطمه زهراء مشاهده کردم، که مرا به حیرت و تعجّب واداشته است.

او را دیدم در حالی که دیگ حریره، روی اجاق آتش می جوشید، با انگشت خویش آن ها را به هم می زد و مخلوط می نمود.

ابوبکر گفت: ای دخترم! این موضوع را مخفی و کتمان دار، مبادا کسی متوجّه شود، که این امر بسیار مهمّ و عظیم است.

ولی همین که پیامبر اسلام صلی اللّه علیه و آله از این جریان آگاه شد، بالای منبر رفت و پس از حمد و ثنای الهی، فرمود:

مردم از دیدن صحنه جریان دیگ و آتش تعجّب می کنند و آن را جریانی عظیم و غیر قابل قبول می پندارند.

و سپس افزود: سوگند به آن کسی که مرا به رسالت مبعوث کرده و به نبوّت خویش بر انگیخته است، باید بدانید که خداوند متعال آتش و حرارت آن را بر جسد فاطمه و بر خون و مو و تمام اجزاء بدنش حرام گردانیده است.

همانا فاطمه و شیعیانش در عمل و گفتار از حرارت آتش در امان خواهند بود، و بلکه آتش و خورشید و ماه و ستارگان و کوه ها، همه و همه در طاعت فاطمه و نسل او یعنی؛ اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام می باشند.

و همچنین جنّیان در رکاب آخرین فرزندش، (امام زمان علیه السلام) با مخالفان و ظالمان می جنگند.

و در آن هنگام، زمین تمام برکات و گنجینه ها و مخازنش را تسلیم مهدی موعود عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف خواهد نمود.

پس وای به حال کسی که در فضائل و مناقب بی شمار فاطمه شکّ کند، خداوند لعنت کند آن کسانی را که به هر عنوانی، کینه و دشمنی شوهرش، علیّ بن ابی طالب را در دل دارند و امامت او و دیگر فرزندانش را نپذیرند و انکار کنند.

و در پایان افزود: بدانید و آگاه باشید که فاطمه علیها السلام در صحرای محشر بیش از دیگران شفاعت می نماید و شفاعتش پذیرفته و مقبول درگاه خداوند متعال قرار خواهد گرفت.(14)

معجزات و کرامات زهرا علیها السلام از هنگامی که در شکم مادر بود آغاز می شود. از همان هنگامی که زنان مکه مادرش را که با یتیمی بی چیز ازدواج کرده بود، تنها گذارده بودند و در همان تنهایی و غربت مادر، مونس او بود و او را تسلی می داد. (1)

آن گاه که به دنیا آمد، نوری شرق و غرب عالم را فراگرفت و تمامی خانه های مکه را پوشانید (2) و در هنگام تولد لب به سخن گشود و به وحدانیت خدا و نبوت پدر و امامت شوهر و فرزندانش گواهی داد.(3)

زمخشری (4) در تفسیر خود ذیل آیه «کلما دخل علیها زکریا» (5) از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می کند: در یکی از روزهای قحطی مدینه که گرسنگی طاقتم را ربوده بود، زهرا علیها السلام برایم طبقی از غذا فرستاد. غذا را گرفته و به خانه زهرا علیها السلام رفته، او را صدا زدم، آمد و پارچه از روی طبق کنار زد. دیدم پر از گوشت و نان است. تعجب کردم و دانستم که این از مائده های آسمانی است. به زهرا علیها السلام گفتم. این از کجاست؟ جواب داد: از خدای سبحان. او هر که را بخواهد بی حساب روزی دهد. اشک شوق بر دیدگان رسول صلی الله علیه و آله نشست. آن گاه فرمود: حمد خدایی را که تو را شبیه مریم قرار داد و سپس علی و حسن و حسین علیهم السلام و تمامی همسرانش را فراخواند و همه از آن خوردند و سیر شدند، در حالی که هنوز غذاها باقی بود.

فاطمه علیها السلام برای تمامی همسایگانش هم از آن فرستاد. آن روز گرسنگان مدینه همه به برکت کرامت زهرا علیها السلام سیر شدند.

در بحارالانوار (6) این داستان به صورت های متعدد و مختلف بیان شده و از جمع بندی آنها چه بسا بتوان نتیجه گرفت که این واقعه نه یک بار که چندین مرتبه و آن هم به شکل های گوناگون اتفاق افتاده است.

بارها اصحاب رسول صلی الله علیه و آله دیدند که آسیاب سنگی خانه زهرا علیها السلام می گردد، بدون آن که کسی را بر سر آن بیابند. از تعجب نزد رسول صلی الله علیه و آله رفته و داستان را بازمی گفتند، اما هر بار رسول صلی الله علیه و آله تبسمی کرده و می فرمود. آیا نمی دانید که خدا ملائکه ای دارد که به محمد و آل محمد علیهم السلام تا روز قیامت کمک می کنند؟ (7)

روزی علی علیه السلام از یک یهودی مقداری جو قرض گرفت و در عوض چادر زهرا علیها السلام را گرو گذاشت، یهودی آن را به خانه برد و در اتاقی نهاد. شب هنگام، همسر یهودی به همان اتاق رفت. ناگهان دید که نوری خیره کننده تمامی اتاق را روشن کرده است. سراسیمه شوهر خود را صدا زد. شوهر آمد و داستان چادر را به زن باز گفت و آن گاه هر دو به نظاره نشستند. گویا قرص ماه در خانه این یهودی فرود آمده بود. صبح هر یک از خویشان خود را خبر دادند. حدود هشتاد نفر گرد آمدند و همه در پرتو تلألؤ چادر زهرا علیها السلام، لباس اسلام به تن کردند. (8)

سلمان، این مرید و شیدای رسول صلی الله علیه و آله و پیر فدایی اهل بیت و مدافع علی علیه السلام، همو که به مقام والای «منا» رسید. (9) همو که اگر روزی خانه فاطمه علیها السلام را طواف نمی کرد و بر اهل آن سلام نمی فرستاد، گویا طاعات خود را مقبول نمی دانست می گوید:

روزی بعد از فوت رسول صلی الله علیه و آله از خانه بیرون آمدم. علی علیه السلام را دیدم، به من فرمود: به خانه فاطمه برو که مشتاق دیدار توست و می خواهد از هدیه ای که از بهشت برایش آورده اند به تو هم بدهد.

ندانستم که چگونه خود را به خانه فاطمه علیها السلام برسانم. سراسیمه در زدم و اذن خواستم و با اجازه زهرا علیها السلام وارد خانه شده و در پیشگاهش زانوی ادب زدم. آن گاه زهرا علیها السلام گفت: دیروز همین جا نشسته بودم و در هم بسته بود. در این فکر بودم که با وفات پدرم وحی الهی از ما قطع شد و از رفت و آمد ملایکه دیگر خبری نیست. بسیار غمگین و محزون بودم و بر فراق رسول صلی الله علیه و آله می گریستم که به ناگاه درب باز شد و سه دختر وارد شدند که از نظر زیبایی و شادابی و معطر بودن بی مانند بوده و هیچ چشمی به زیبایی آنان ندیده، از جایم برخاسته به سویشان شتافتم.

پرسیدم از زنان مکه هستید یا مدینه؟

گفتند: ای دختر رسول! ما نه از اهل مکه و مدینه ایم و نه از مردم روی زمین. ما از حوریان بهشتی هستیم که بسیار مشتاق و عاشق دیدار شماییم و خدا ما را برای عرض تسلیت خود خدمت شما فرستاده است.

از آن یکی که بزرگتر می نمود پرسیدم. اسم تو چیست؟

جواب داد: «مقدوده».

گفتم: مقدوده چرا؟

گفت: خدایم مرا برای مقداد بن اسود آفریده.

از دیگری پرسیدم نام تو چیست؟

گفت: «ذره».

گفتم: تو در دیدگان من بزرگ و نجیب می نمایی، چرا ذره؟

گفت: برای همسری با ابوذر غفاری آفریده شده ام.

از سومی پرسیدم: تو را چه می نامند؟

گفت: «سلمی».

پرسیدم چرا به این نام؟

جواب داد. خدا مرا برای سلمان فارسی آفریده است. آن حوریه ها برای من خرمایی تازه که خوشبوتر از مشک بود هدیه آوردند.

سلمان می گوید: زهرا علیها السلام از آن خرماها به من هم داد و فرمود: با اینها افطار کن و هسته اش را برایم بیاور. خرماها را برداشته در کوچه های مدینه به طرف منزل می رفتم، به هر کس از اصحاب رسول خدا که می گذشتم، می پرسید چه بوی عطر دل نشینی؟ سلمان! آیا مشک با خود حمل می کنی؟ در جواب می گفتم: آری.

در هنگام افطار با همان خرماها افطار کردم، ولی هیچ هسته ای در آنها ندیدم. به نزد فاطمه علیها السلام رفته، عرض داشتم. با همان خرماها افطار نمودم ولی هیچ هسته ای ندیدم.

فاطمه علیها السلام فرمود: این رطب ها از نخلی است که خداوند در بهشت برای من نشانده است. آن هم در اثر دعایی که پدرم به من آموخت و هر صبح و شام بر آن مواظبت دارم. از او درخواست کردم که این دعا را به من هم بیاموزد.

فرمود: اگر می خواهی خدا را ملاقات کنی در حالی که از تو راضی باشد و اگر می خواهی تا زنده هستی درد تب تو را فرا نگیرد، بر این دعا مداومت کن.

«بسم الله النور، بسم الله نور النور، بسم الله نور علی نور، بسم الله الذی هو مدبر الامور، بسم الله الذی خلق النور من النور، الحمدلله الذی خلق النور من النور، و انزل النور علی الطور فی کتاب المسطور فی رق منشور، بقدر مقدور، علی نبی محبور، الحمدلله الذی هو بالعز مذکور، و بالفخر مشهور، و علی سراء الضراء مشکور، و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین».

سلمان می گوید: از روزی که این دعا را تعلیم گرفتم، بیشتر از هزار کس از اهل مدینه و مکه را تعلیم دادم و هر کس که تب او را فرامی گرفت چون این دعا را می خواند، به امر خدای سبحان تب از او دور می گشت. (10)

ابوعبیده از امام صادق علیه السلام روایت می کند. بعد از فوت رسول خدا صلی الله علیه و آله، زهرا علیها السلام بسیار اندوهگین و بی تاب بود. از این رو جبرییل هر روز تا هنگام شهادتش به نزد او می آمد و او را تسلیت می داد و از جایگاه رسول صلی الله علیه و آله و آن چه بر ذریه او خواهد گذشت و اخبار آینده او را با خبر می کرد. علی علیه السلام هم آنها را در صحیفه ای که به مصحف فاطمه علیها السلام معروف است می نوشت. (11)

در انتهای این بخش کلام بلند عقاد نویسنده و متفکر مشهور مصری، در مورد حضرت زهرا علیها السلام را می آوریم. او می گوید:

«و فی کل دین صورة للانوثة الکاملة المقدسة یتخشع بتقدیسها المؤمنون کانما هی آیة الله فیما خلق من ذکر و انثی... فاذا تقدست فی المسیحیة صورة مریم العذراء، ففی الاسلام لا جرم تتقدس صورة فاطمة البتول» (12)

در هر دینی تصویر کامل، پاک و مطهر یک زن به عنوان آیت و نشان خداوندگار، برای همگان اعم از زن و مرد وجود دارد که مؤمنان با ستایش او به خضوع و خشوع می رسند... این زن در مسیحیت مریم عذرا و در اسلام بدون تردید فاطمه بتول علیها السلام است.

ابوایوب انصاری گوید: رسول خدا صلی الله علیه وآله بیمار شد. فاطمه علیها السلام به عیادت آن حضرت آمد و گریه کرد. حضرت فرمود: به خاطر ارزش و احترامی که خداوند به تو گذاشت تو را به همسری کسی که در اسلام از دیگران سابقه اش بیشتر و علمش بیشتر بود درآورد. همانا خداوند متعال توجه و عنایتی مخصوص به اهل زمین فرمود و از بین آنان شوهرت را برگزیده و به من وحی کرد تا تو را به همسری او درآورم و او را وصی خود قرار دهم. ای فاطمه! بهترین پیامبران از ماست و او پدرت می باشد و بهترین اوصیا از ماست و او شوهرت می باشد. و بهترین شهیدان از ماست که حمزه عموی پدرت باشد و از ماست کسی که دارای دو بال است و در بهشت به وسیله آن پرواز می کند و به هر جا بخواهد می رود و او جعفر پسر عموی پدرت می باشد و از ماست دو نواده این امت و دو آقای جوانان اهل بهشت حسن و حسین که آن دو، پسران تو هستند و سوگند به آن کسی که جانم در دست اوست از ماست مهدی این امت و او از فرزندان تو است. (22)

قال رسول الله صلی الله علیه وآله:

«اَلْمَهدِیُّ مِنْ عِتْرَتی مِنْ وُلْدِ فاطِمَةَ».

مهدی علیه السلام از خاندان من و از فرزندان فاطمه علیها السلام است. (23)

از ابن عباس روایت شده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله به امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: یا علی! به درستی که خداوند عزوجل، فاطمه علیها السلام را به ازدواج تو درآورد و زمین را مهریه اش قرار داد، پس هر کسی که بر روی آن راه برود در حالی که دشمن تو باشد رفت و آمدش حرام است. (24)

یکی از فضائل ممتاز حضرت زهرا علیها السلام رجعت است. ایشان با ائمه اطهار بار دیگر برمی گردد و از خداوند نسبت به ظالمین دادخواهی می کند. چنانکه در خبر مفصل از مفضل بن عمر از حضرت صادق علیه السلام روایت شده است. (21)

ابن عباس گوید: روزی در حضور رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودم، و علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام نیز در پیش روی حضرت قرار داشتند، در این همگام جبرئیل نازل شده و سیبی برای حضرت آورده و بدان وسیله به حضرت تحیت گفت و حضرت آن سیب را به علی بن ابیطالب هدیه کرد، علی آن را بوسیده و ضمن تشکر از حضرت رسول آن را به حضرت برگردانید، حضرت آن را به حسن هدیه کرد، حسن نیز ضمن ابراز تشکر آن را بوسیده و بار دیگر به حضرت برگردانید، رسول خدا صلی الله علیه و آله آن را به حسین هدیه کرد حسین نیز آن را گرفته و بوسید و با تحیت و سلام به حضرت رسول برگردانید رسول خدا صلی الله علیه و آله آن را به حضرت فاطمه سلام الله علیها هدیه فرمود. فاطمه علیها السلام آن را گرفته و بوسید و به حضرت رسول برگردانید، بار دیگر حضرت رسول آن را به علی بن ابیطالب داد، حضرت تحیت گفته و همین که خواست به حضرت برگرداند سیب از بین انگشتانش به زمین افتاد و دو نیم شد و نوری از آن درخشید که تا آسمان اول بالا رفت، در این هنگام دیدم که بر آن سیب نوشته بود: بسم الله الرحمن الرحیم، این هدیه ای است از خداوند متعال به محمد مصطفی و علی مرتضی، فاطمه زهرا، و حسن و حسین نوادگان رسول خدا، و امانی است برای دوستداران آنها در روز قیامت از آتش». (16)

«ولی الفخر بفاطم و ابیها»

«ثم فخری برسول الله اذ زوجنیها»

من به فاطمه و پدرش مباهات می کنم و آنگاه به رسول خدا افتخار می کنم در آن هنگام که فاطمه را به همسری من درآورد.

علی علیه السلام در احتجاجات و مناظراتی که در اثبات حقانیت خود در جمع مردم داشت بارها به وجود فاطمه سلام الله علیها مباهات می کرد، به برخی از آنها اشاره می کنیم:

در یک مناظره طولانی با ابوبکر چنین فرمود: تو را به خداوند سوگند می دهم، آیا من آن کسی هستم که رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا برگزیده و دخترش فاطمه علیها السلام را به همسریم درآورده و فرمود: «خداوند او را در آسمان به همسری تو درآورد» یا تو هستی؟

پاسخ داد: بلکه تو هستی. (17)

حضرت فرمود: شما را به خدا سوگند می دهم! آیا در بین شما غیر از من کسی هست که همسرش بانوی زنان جهانیان باشد؟ گفتند: نه. (18)

در ضمن پاسخ نامه معاویه چنین نوشت: بهترین زنان جهانیان از ماست و حمالة الحطب (ام جمیل عمه معاویه و همسر ابولهب) از شماست. (19)

در جای دیگر می فرماید: دختر حضرت محمد، زوجه و همسر من است که گوشت او با خون و گوشت من در هم آمیخته است. نوادگان حضرت احمد، فرزندان من از فاطمه هستند، کدام یک از شما بهره و سهمی هم چون من دارا هستید.

این اشعار را حضرت علی علیه السلام در پاسخ معاویه مرقوم داشت، در آن نامه که معاویه فضائل خود را بدینگونه بر شمرده بود که: من دارای فضائلی می باشم، پدرم در دوران جاهلیت سیادت و آقایی داشت و من خود در اسلام به پادشاهی رسیدم، رسول خدا داماد ما بود و من دایی مؤمنین و کاتب وحی می باشم.

حضرت در پاسخ او نوشت: پسر هند جگر خوار با فضائل و برتریهایش بر من شوریده است،

محمد النبی اخی و صنوی- و حمزة سید الشهداء عمی

و جعفر الذی یصخی و یمسی- یطیر مع الملائکه ابن امی

و بنت محمد سکنی و عرسی- منوط لحمها بدمی و لحمی

و سبط احمد والدای منها - فایکم له سهم کسهمی

بعد از آنکه نامه حضرت به معاویه رسید و آن را خواند، دستور داد این نامه را از اهالی شام پنهان کنند تا طرفدار حضرت علی نشوند. (20)

ابن سنان به طور مرفوع این حدیث را نقل کرده است که: سنت در حنوط سیزده درهم و یک سوم درهم است. محمد بن احمد گوید روایت کرده اند که جبرئیل علیه السلام بر رسول خدا صلی الله علیه و آله نازل شده و حنوطی آورد و وزن آن چهل درهم بود، رسول خدا آن را به سه بخش تقسیم کرد بخشی برای خودش و بخشی را برای علی، و بخشی را برای فاطمه صلوات الله علیهم اجمعین معین فرمود. (13)