عبدالله بن سلیمان بن جعفر هاشمی گوید:

در انجیل، در وصف پیامبر خواندم که او زنان زیادی می گیرد ولی نسل او قلیل خواهد بود، و نسل او از طرف دخترش حفظ می شود، پس وجود او با برکت بوده و برای وی خانه ای در بهشت است. (11) .

حجاج بن یوسف ثقفی، استاندار خونخوار عبدالملک در کوفه بود. او با شیعیان و یاران حضرت علی علیه السّلام بسیار دشمنی می کرد.

عامر شعبی می گوید: شبی حجاج مرا طلبید، هراسان شدم و برخاسته و نزدش رفتم، ناگهان در کنار مسند او سفره چرمی دیدم پهن شده (رسم بر این بود که افراد را روی آن می کشتند) و شمشیر تیز در کنار آن بود، سلام کردم. جواب سلام مرا داده و گفت: نترس، به تو امشب تا فردا ظهر امان دادم. بعد مرا در کنار خود نشاند و فرمان داد تا پیرمردی را که در غل و زنجیر بود نزد وی آورند. گفت: این مرد می گوید که حسن و حسین علیهما السّلام دو پسر رسول خدا صلی الله علیه وآله هستند، باید بر این ادعا برایم از قرآن دلیل آورد وگرنه با شمشیر گردنش را خواهم زد.

گفتم: بهتر است که غل و زنجیرش را بگشایید. اگر دلیل آورد که آزاد خواهد شد و خواهد رفت و الا این شمشیر نمی تواند آهن را ببرد. وقتی که غل و زنجیر از او باز کردند به دقت در او نگریستم. وی را شناختم که سعید بن جبیر است (مفسر قرآن و یار و شاگرد خاص امام سجاد). اندوهگین شدم با خود گفتم که وی چگونه می خواهد از قرآن دلیل بیاورد،

ناگهان صدای حجاج بلند شد و به سعید گفت: بر آنچه ادعا کرده ای، که حسن و حسین علیهما السّلام فرزندان پیامبرند از قرآن دلیل بیاور وگرنه گردنت را می زنم. سعید گفت به من مهلت بده حجاج چند لحظه سکوت کرد و دوباره گفت: دلیل خود را بیاور! سعید اندکی فکر کرد و سپس گفت: «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. بسم الله الرحمن الرحیم و وهبنا له اسحق و یعقوب کلا هدینا و نوحا هدینا من قبل و من ذریته داود و سلیمان و ایوب و یوسف و موسی و هارون و کذلک نجزی المحسنین». (6) .

سعید اندکی مکث کرد و آن گاه خطاب به حجاج گفت: حالا دنباله آیه را تو بخوان. حجاج چنین ادامه داد: «و زکریا و یحیی و عیسی و الیاس کل من الصالحین». (7) .

سعید خطاب به حجاج گفت: به چه مناسبت خدای متعال نام عیسی را در اینجا ذکر فرموده است؟

حجاج گفت: زیرا که عیسی از فرزندان ابراهیم بود. سعید گفت: چگونه عیسی می تواند از فرزندان ابراهیم باشد و حال آنکه وی اساساً پدر نداشته است، بلکه عیسی پسر دختر اوست و در عین حال خدای تعالی با وجود بعد و فاصله زمانی حضرت عیسی را به حضرت ابراهیم منسوب نمود؟ پس در حالی که می توان پسر دختر را با چنین فاصله زمانی به کسی منسوب داشت قطعاً حسن و حسین علیهما السّلام با وجود قرب زمانی و بلکه هم زمان بودن آنها در زمان حیات پیامبر صلی الله علیه وآله و پرورش یافتن آنها در دامان پیامبر صلی الله علیه وآله و با وجود اینکه مادرشان دختر بدون واسطه پیامبر است فرزندان آن حضرت به شمار می آیند.

حجاج از این استدلال دقیق و محکم قانع شد و دستور آزادی سعید را داد و ده هزار دینار به عنوان هدیه به او داد.

عامر شعبی گوید: وقتی صبح شد با خود گفتم بر من واجب شد که سراغ این شیخ رفته و معانی قرآن را از وی یاد بگیرم، زیرا تصور می کردم که معانی آیات را می دانیم و حال آنکه نمی دانیم. پس به سراغ شیخ رفتم و او را در مسجد یافتم در حالی که آن دینارها پیش رویش بود و آنها را در بین تهیدستان و فقراء تقسیم می کرد و می گفت: که اینها هم از برکت امام حسن و امام حسین علیهما السّلام است. اگر یک نوبت ما را دچار غم و غصه کنند در مقابل هزار بار خوشحالمان نموده و به علاوه خدا و پیامبرش را از ما راضی می کنند. (8) .

از امام صادق علیه السّلام درباره معنای «حیّ علی خیر العمل» سؤال شد، حضرت فرمود:

«خیر العمل بر فاطمة و ولدها.»

بهترین عمل، نیکی به فاطمه و فرزندان او است.

و در روایت دیگر فرمود:

«الولایه» (9) .

بهترین عمل، ولایت و دوستی ایشان است.

مرحوم علامه مجلسی در بحارالانوار به نقل از احتجاج طبرسی و تفسیر علی بن ابراهیم از ابی الجارود، از حضرت باقر علیه السّلام نقل می کند که حضرت فرمود:

ای اباالجارود! مخالفان ما در مورد حضرت امام حسن و امام حسین علیهما السّلام چه می گویند؟

عرض کردم: ادعای ما را دلیل بر این که این دو بزرگوار فرزندان رسول خدایند، انکار می کنند.

فرمود: شما بر آن چگونه احتجاج می کنید؟

عرض کردم: فرموده خدای متعال را در مورد حضرت عیسی شاهد می آورم، «و من ذریته داود و سلیمان و ایوب و یوسف و موسی و هرون و کذلک نجزی المحسنین و زکریا و یحیی و عیسی و الیاس کل من الصالحین».(1) .

می بینیم در این آیه پروردگار توانا حضرت عیسی علیه السّلام را از فرزندان حضرت ابراهیم علیه السّلام معرفی می فرماید.

امام فرمود: آنان در مقابل این حجت چه می گویند؟

عرض کردم: می گویند که فرزند دختر نیز فرزند انسان هست اما فرزند صلبی او نیست،

فرمود: آن گاه شما چگونه بر آنان احتجاج می نمائید؟

ابوالجارود می گوید: عرض کردم: به فرموده خدای تعالی که می فرماید: «... فقل تعالوا ندع ابنائنا و ابنائکم و نسائنا و نسائکم....» (2) .

سؤال فرمود: آنان در برابر این استدلال چه می گویند؟

عرض کردم: می گویند: در زبان عرب مرسوم است که شخصی که چند فرزند دارد به جای فرزندان من می گوید فرزندان ما، در حالی که آنها فقط فرزند شخصی واحد هستند.

فرمود: والله ای ابی الجارود آیه ای از کتاب خدا به تو نشان دهم که فرزندان رسول خدا صلی الله علیه وآله را مشخص نموده که جز کافر آن را رد نمی کند.

ابوالجارود گوید: گفتم فدایت شوم این آیه کجاست؟

فرمود: آنجا که خدای تعالی می فرماید: «حرمت علیکم امهاتکم و بناتکم» (3) . تا آنجا که می فرماید: «و حلائل ابنائکم الذین من اصلابکم.» (4) .

حضرت فرمود: پس از این منکران بپرس، آیا برای رسول خدا ازدواج با همسران امام حسن و امام حسین علیه السّلام حلال بود؟ اگر بگویند آری پس به خدا سوگند دروغ گفته و اگر بگویند نه پس آنان فرزندان صلبی رسول خدایند و آن حرمت به خاطر آن است که این دو فرزندان صلبی وی می باشند. (5).