بهشت ارغوان | حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

بهشت ارغوان | حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

ختم صلوات

ختم صلوات به نیت سلامتی و تعجیل در ظهور امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف)

طبقه بندی موضوعی

۵۹ مطلب با موضوع «خانواده» ثبت شده است

او در برابر شوی گرانقدرش برای خویش حقوق متقابل می نگریست، اما یکپارچه ادب و صفا بود.

پیامبر، دیدگاه او را در مورد همسرش پرسید و فرمود:

«کیف رأیت زوجک؟»؛ دخترم! همتا و همدل زندگی ات را چگونه می بینی؟

آن حضرت فرمود: «او بهترین همتا و شریک زندگی است و والاترین پدر خانواده.»

«یا ابة خیر بعل، یا ابة خیر زوج.»

و نیز این فراز سرشار از ادب و بزرگواری از اوست که گفت:

«یا اباالحسن، إنی لأستحیی من الهی أن اکلف نفسک ما لاتقدر علیه»؛

من از خدای خویش شرمسار خواهم گشت که از شما چیزی بخواهم، مباد که امکان فراهم آوردن آن را در آن شرایط نداشته باشی.

امیرمؤمنان در مدینه باغی را که به دست توانای خویش سرسبز و پرطراوت پدید آورده بود، به دوازده هزار درهم فروخت و تمامی پول آن را میان محرومان انفاق کرد و با سرفرازی به خانه بازگشت.

دخت گرانمایه پیامبر از پول آن پرسید که امیر والایی ها فرمود در راه خدا انفاق نموده است.

آن بانوی گرانمایه نه به طور جدی بلکه دوستانه و شاید به شوخی پرسید: «پس سهم ما کجاست؟» همین و دیگر هیچ. اما پس از لحظاتی فرمود:

«فإنی استغفر الله و لا اعود ابدا» (2) ؛

من به خاطر این سخن از بارگاه خدا آمرزش می خواهم و دیگر حتی چنین سخنی نیز در برابر همتای گرانمایه ام و کارهای خداپسندانه او بر زبان نخواهم آورد.

هنگامی که آن بانوی دوراندیش، مبارزه منفی خود را با سردمداران آن تحول شوم پی گرفت و همگان دریافتند که دخت پیامبر از روند اوضاع سخت ناخشنود است، سران «سقیفه» تصمیم گرفتند به دیدار آن حضرت بشتابند و چنین وانمود کنند که اشتباهات را جبران کرده اند؛ اما آن آزاد زن با درایتی وصف ناپذیر آنان را نپذیرفت و نقشه آنان را نقش بر آب کرد. ناگزیر نزد امیرمؤمنان رفتند و او را سفیر خویش ساختند تا اجازه دیدار گیرد.

هنگامی که امیر فضیلت ها جریان را طرح کرد، آن حضرت با آن موضع روشن و خردمندانه اش با دنیایی ادب فرمود:

«البیت بیتک و الحرة زوجتک افعل ما تشاء» (3) ؛

خانه، خانه توست و من همسر تو؛ هر آنچه به مصلحت می نگری انجام ده.

در یورش واپسگرایان به خانه امیرمؤمنان و دستگیر ساختن آن حضرت و اجبار او به بیعت با سردمدار «سقیفه»، دخت اندیشمند و فداکار پیامبر، طی پنج مرحله با شهامت از موضع بر حق امیر والایی ها دفاع کرد و سرانجام در برابر دستور او به سکوت و بازگشت به خانه، با نهایت ادب سر فرود آورد؛ بدین صورت:

الف : نخست در برابر مهاجمان، با شهامت ایستاد و فرمود:

«ایها الضالون المکذبون ماذا تقولون؟ و ای شی ء تریدون؟»؛

ای گمراهان و دورغگویان و گماشتگان ستم و استبداد! چه می گویید؟ و چه می خواهید؟

ب : در مرحله دوم با سرکرده نیروی ارتجاع و انحصار و سرکوب روبرو شد و با شهامت فرمود:

«یا عمر! اما تتقی الله؟ تدخل علی بیتی؟»؛

ای عمر! آیا از خدا پروا نمی کنی که این گونه زورمدارانه و ظالمانه می خواهی بر خانه من وارد شوی؟

ج : در سومین مرحله، پس از دستگیری امیرمؤمنان، با این که خود سخت صدمه خورده بود، به یاری حق شتافت و گفت:

«والله لا ادعکم تجرون ابن عمی ظلما....»؛

به خدای سوگند! نمی گذارم فرزند رشید عمویم را این گونه ظالمانه به سوی مسجد بکشانید.

د: و در چهارمین مرحله از دفاع خویش، با ابوبکر سردمدار کودتا به گفتگو پرداخت و پس از روشنگری بسیار و آن گاه حق ناپذیری او وی را به نفرین تهدید کرد.

هـ : و آن گاه رو به مرقد مطهر پیامبر آورد تا آنان را نفرین کند. اما هنگامی که امیرمؤمنان از او خواست تا بازگردد و شکیبایی پیشه سازد، با دنیایی ادب و بزرگواری گفت:

«اذاً ارجع و اصبر و اسمع له و اطیع» (4) ؛

اینک که همتای گرانمایه زندگی ام علی علیه السلام فرمان می دهد، به خانه بر می گردم و شکیبایی پیشه می سازم و سخن او را با جان و دل می شنوم و فرمانش را به جان می خرم.

 


(2) امالی صدوق، ص280؛ بحارالانوار، ج41، ص46.

(3) بحارالانوار، ج 43، ص214.

(4) بحارالانوار، ج 43، ص47؛ اختصاص، ص181؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج3، ص118.

روزی حضرت زهرا علیها السلام بیمار و بستری شد. علی علیه السلام به بالین او آمد فرمود: زهرا جان! چه میل داری تا برایت فراهم کنم؟ گفت: من از شما چیزی نمی خواهم. حضرت علی علیه السلام اصرار کرد. فاطمه علیها السلام گفت: ای پسر عمو! پدرم به من سفارش کرده که هرگز چیزی از شوهرت در خواست نکن، مبادا تهیه آن برایش مشکل باشد و در برابر در خواست تو شرمنده شود. علی علیه السلام فرمود: ای فاطمه! به حق من، هر چه میل داری بگو تا برایت آماده کنم. فاطمه علیها السلام گفت: اکنون که من را سوگند دادی می گویم. اگر اناری برایم فراهم کنی خوب است. حضرت علی علیه السلام برخاست و برای فراهم نمودن انار از منزل بیرون رفت. در راه با چند نفر از مسلمانان روبرو شد و از آنها پرسید: انار در کجا پیدا می شود؟ آنها گفتند: یا علی! فصل انار گذشته، ولی چند روز قبل شمعون یهودی چند انار از طائف آورده بود. حضرت به در خانه شمعون رفت. شمعون وقتی که چشمش به علی علیه السلام افتاد علت آمدن آن حضرت را پرسید؟ علی علیه السلام ماجرا را گفت و افزود که برای خریداری انار آمده ام. شمعون گفت: چیزی از انارها باقی نمانده است همه را فروخته ام. همسر شمعون پشت در بود و سخن آنها را می شنید، به شوهرش گفت: من یک انار برای خودم برداشته بودم و در زیر برگها پنهان کردم. آنگاه رفت و انار را آورد و به حضرت علی علیه السلام داد. آن حضرت چهار درهم به شمعون داد. او گفت: قیمتش، نیم درهم است. امام فرمود: همسرت این انار را برای خود ذخیره کرده بود تا روزی از آن نفع بیشتری ببرد. نیم در هم مال خودت و سه درهم و نیم هم مال همسرت. آن حضرت در برگشت به طرف منزل، صدای ناله درمانده ای را شنید، به دنبال صدا رفت، دید مردی غریب و بیمار و نابینایی در خرابه ای بدون سرپرست و غذا روی زمین خوابیده است، حضرت جلو رفت و سرش را به دامن گرفت و از او پرسید: تو کیستی؟ از کدام قبیله ای؟ چند روز است که در اینجا افتاده ای؟ گفت: ای جوان صالح! من از اهالی مدائن (ایران) می باشم، در آنجا قرض زیادی داشتم. ناگزیر سوار بر کشتی شدم و با خود گفتم خود را به مولایم امیرمؤمنان می رسانم شاید آن حضرت کمکی به من کند و قرضهایم را ادا نماید - جوان نمی دانست که سرش بر دامن علی علیه السلام است - امام فرمود: من یک انار برای بیمار عزیزم می برم، ولی تو را محروم نمی کنم و نصفش را به تو می دهم. حضرت انار را دو نصف کرده و نصف آن را کم کم در دهان آن جوان می گذاشت تا تمام شد. جوان گفت: اگر مرحمت فرمایی نصف دیگرش را نیز به من بخورانی، چه بسا حال من خوب شود! علی علیه السلام نیم دیگر انار را نیز کم کم به او خوراند تا تمام شد. آنگاه حضرت بعد از خداحافظی با آن جوان بیمار به سوی خانه حرکت کرد. در حالی که از شدت حیا غرق در فکر بود به در خانه رسید، ولی حیا کرد وارد خانه شود. از شکاف در به درون خانه نگاهی کرد تا ببیند فاطمه علیها السلام خواب است یا بیدار. مشاهده کرد فاطمه علیها السلام تکیه کرده و طبقی از انار پیش روی اوست و میل می فرماید، حضرت بسیار خوشحال وارد خانه شد، متوجه شد که این انار مربوط به این دنیا نیست. پرسید: فاطمه جان! این انار را چه کسی برای شما آورده است؟ فاطمه علیها السلام گفت: ای پسر عمو! وقتی که از پیش من رفتی، چندان طولی نکشید که نشانه سلامتی را در خود یافتم. ناگاه صدای در به گوشم رسید فضه خادمه در را گشود، مردی را دید که طبق انار دارد. آن مرد گفت: این طبق انار را امیرمؤمنان علی علیه السلام برای فاطمه فرستاده است. (5)

 


(5) ریاحین الشریعة، ج 1، ص142.

«قالت: روحی لروحک الفداء و نفسی لنفسک الوقاء یا أبا الحسن ان کنت فی خیر کنت معک و ان کنت فی شر کنت معک» (1) ؛

جانم فدای جان تو باد و هستیم سپر هستی تو باد. ای اباالحسن! در خوبی ها همراه با توام و در سختی ها نیز در کنار تو هستم.

 


(1) نهج الحیاة، ص147، ح 75؛ الکوکب الدری، ج1، ص 196.

از حضرت ابوذر آمده است که در حبشه به جعفر طیار (برادر امیرالمؤمنین) کنیزی اهدا شد که ارزش بیشتری داشت، جعفر پس از ورود به مدینه آن را به حضرت علی علیه السلام اهدا کرد، که از وجود او در کارهای جزیی خانه استفاده میشد.

علی علیه السلام احساس کرد ممکن است حضور او در خانه امیرالمؤمنین علیه السلام برای فاطمه زهرا ملال آور باشد، از این جهت مولای متقیان او را آزاد ساخت.... (5)

فاطمه علیها السلام نیز متقابلاً از امیرمؤمنان رضایت کامل داشت و سعی می کرد حقوق شوهرش را به طور کامل انجام دهد و مشکلی برای حضرت پیش نیاید....

حتی برای پیشگیری از مشکلات آینده و بعد از وفات او سفارش کرد با دختر خواهرش امامه که دختر شایسته و مطلوب بود، ازدواج کنند، تا بدین وسیله هم مشکل نداشتن همسر جبران گردد و هم در اثر علاقه و عاطفه قرابتی تنهایی و یتیمی فرزندان زهرا تا حدودی تأمین شود. متن وصیت حضرت زهرا در این مورد:

«یابن عم رسولاللَّه! اوصیک اولا ان تتزوج بعدی بابنه اختی «امامه» فانها تکون لولدی مثلی، فان الرجال لابد لهم من النساء». (6) ؛

ای پسرعموی پیامبر! نخستین وصیت من این است که بعد از من با دختر خواهرم امامه ازدواج کن، زیرا او برای فرزندانم مثل من مهربان است و از سوی دیگر، داشتن همسر برای مردان یک ضرورت محسوب میگردد.

 


(5) بحارالانوار، ج 43، ص 147، ح 3.

(6) جلاء العیون، ج 1، ص 218؛ عوالم، ج 11، ص 503؛ کافی، ج 5، ص 555، ح 6.

رسول خدا صلی الله علیه وآله حضرت علی علیه السلام را به سفری دور اعزام فرمود، در این ایام مقداری گوشت قربانی برای حضرت فاطمه علیها السلام رسید. حضرت مقداری از گوشت قربانی را برای شوهرش ذخیره نمود. از ایشان سؤال شد: مگر رسول خدا صلی الله علیه و آله مصرف گوشت قربانی را نهی نفرمود؟ (منظور صدقه که بر سادات و اهل بیت حرام است).

فرمود: مصرف گوشت عید قربان اجازه داده شده. (4)

 


(4) مسند احمد، ج 6، ص 282؛ کنزالعمال، ج 5، ص 235.

روزی امام علی علیه السلام فرمود: فاطمه جان! آیا غذایی موجود است که بیاوری؟

پاسخ شنید: «وَالَّذی عَظَّمَ حَقَّکَ ما کانَ عِنْدَنا مُنْذُ ثَلاثٍ اِلاَّ شَیْیءٌ اثَرْتُکَ بِهِ».(2) ؛

سوگند به خداوندی که حق و قدر تو را بزرگ شمرد سه روز است که غذای کافی در منزل نداریم و همان مقدار ناچیز خوراکی را به شما بخشیدم و خود گرسنگی را تحمل کردم.

امام علی علیه السلام فرمود: چرا اطلاع ندادی؟

حضرت زهرا علیها السلام جواب داد: «کان رسول اللَّه صلی الله علیه وآله نَهانی اَنْ اَسْاَلَکَ شَیْئاً فَقالَ صلی الله علیه وآله لاتَسْأَلی اِبْنَ عَمِّکَ شَیْئاً اِنْ جاءَکِ بِشَیءٍ عَفْواً وَ اِلاَّ فَلا تَسأَلیهِ»؛

رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا نهی فرمود از تو چیزی در خواست نمایم و به من سفارش فرمود: دخترم! چیزی از پسر عمویت درخواست نکن، اگر چیزی برای تو آورد بپذیر و الا تو درخواست چیزی نداشته باش.

پس از شنیدن سخنان و مشاهده ایثارگری فاطمه علیها السلام امام از منزل خارج شد و با وام گرفتن از دوستان مشکلات خانواده را برطرف نمود. (3)

 


(2) نهج الحیاة، ص 296، ح 182.

(3) نهج الحیاة، ص 297، ح 183.

گفتگوهای این بانوی نمونه با امام علی علیه السلام آن چنان پرمهر و با احترام و در اوج ادب است که هر خواننده ای را شگفت زده می سازد. زهرا علیها السلام در گفتگو با امام علی علیه السلام هنگامی که می خواهد سوگند یاد کند می گوید: «و الذی عظم حقک» (1) سوگند به آن خدایی که حق تو را بزرگ داشته است.

خطاب «یابن عم» و «یا أباالحسن» و گفتگوهای محبتآمیز و عدم درگیری، همه گویای اوج رعایت ادب در زندگی حضرت زهرا علیها السلام است

 


(1) بحار الانوار، ج 14، ص 197، ح 4.

علی علیه السلام از فاطمه زهرا علیها السلام فوق العاده راضی و خشنود بود، زیرا آن حضرت یک انسان معصوم و بی لغزش بود و هرگز کاری برخلاف رضای امیرالمؤمنین انجام نمی داد، ولی در عین حال فاطمه علیها السلام در هنگام فراق، در ضمن وصایای خود به آن حضرت خواستند قلب مبارک علی را بار دیگر در مورد خود راضی تر نمایند و لذا عرض کرد:

ای پسرعموی پیامبر! من هرگز به تو دروغ نگفتم، خیانت نکردم و به مخالفت تو برنخاستم. علی علیه السلام چون این سخنان را شنید فرمود:

«معاذ اللَّه أنت اعلم باللَّه و ابر و اتقی و اکرم و اشد خوفا من اللَّه قد عز علی مفارقتک و تفقدک الا انه امر لابد منه...»(2)؛

پناه به خدا، تو نسبت به امور و احکام الهی داناتری. نیکوکاری، تقوا، تقرب و خشیتت از خدا بیشتر است. این را بدان که جدایی و مفارقت تو فوق العاده برای من سنگین است، ولی این کار چاره پذیر نیست.

این فرازها نشان می دهد که آن بانوی گرانقدر، آنقدر به مولای متقیان عظمت قائل است، که در مقام کسب رضایت خاطر مولا است، هرچند کار خلاف و قصور جزیی نیز از او صادر نشده بود.

به این مناسبت بود که امیرالمؤمنین چون پیکر پاک فاطمه علیها السلام را بر خاک سپرد، دست دعا به سوی آسمان برداشت و در حق زهرا چنین دعا کرد:

«اللهم إنی راض عن ابنة نبیک، اللهم انها قد اوحشت فانسها، اللهم انها قد هجرت فصلها، اللهم انها قد ظلمت فاحکم لها و انت خیر الحاکمین» (3) ؛

خدایا! من از دختر پیامبرت راضی هستم. بارالها! فاطمه علیها السلام نگران و مضطرب بود، تو او را آرامش بخش، خداوندا! زهرا از دوستان و فرزندان مفارقت کرد، تو او را وصل کن. پروردگارا! به فاطمه علیها السلام ظلم کردند تو خود حاکم باش.

همه این فرازها نشان می دهد که فاطمه زهرا با داشتن مقام عصمت نسبت به حقوق شوهر چقدر ارزش قائل بوده و چه سان نگران بوده است که نسبت به مقام ارجدار شوهرش علی بن ابیطالب علیه السلام مسؤول باشد و لذا علی علیه السلام رضایت خویش را در مورد فاطمه علیها السلام اعلان می نماید....

به همین جهت حضرت امام باقر علیه السلام می فرمایند: «برای زن هیچ شفاعتی به اندازه رضایت شوهر مفید و ثمربخش نیست.... »(4)

 


(2) جلاءالعیون شبر، ج 1، ص 217- 218.

(3) خصال، ج 2، ص 373؛ بحارالانوار، ج 103، ص 256- 257؛ عوالم، ج 11، ص 521.

(4) سفینة البحار، ج 1، ص 561.

او سمبل و نمونه یک همسر شایسته و یک همتای بایسته و یک شریک زندگی برازنده و یک همراه و همراز آزاده و بزرگ در راه تقرب به خدا و طلب خشنودی او بود و در این راه از هیچ مهر و ایثار دریغ نمی ورزید.

دیگران را بر خود مقدم می داشت و با سختی های زندگی دلیرانه روبه رو می گردید تا گرد و غبار اندوه و رنج زندگی بر دل مصفای همتای زندگی اش امیرمؤمنان و فرزندان ارجمندش ننشیند.

در جواب امیرمؤمنان که پرسید: فاطمه جان! چرا نگفتی چیزی در خانه نیست تا فراهم آورم؟ گفت:

«یا اباالحسن انی لا ستحیی من الهی ان اکلف نفسک ما لاتقدر علیه» (5) ؛

علی جان! من از پروردگارم حیا می کنم که چیزی را که تو بر فراهم آوردن آن توان نداری، آن را از تو بخواهم و فراهم آوردن آن را از شما درخواست کنم.

 


(5) فضائل الخمسة، ج 2، ص 147؛ احقاق الحق، ج 10، ص 323 ؛ ج 18، ص 50.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرمایند:

هیچ گاه فاطمه از من نرنجید و او نیز هرگز مرا نرنجاند، او را به هیچ کاری مجبور نکردم، او نیز مرا آزرده نساخت. در هیچ امری قدمی بر خلاف میل باطنی من برنداشت و هرگاه به رخسارش نظاره می کردم تمام غصه هایم بر طرف می شد و دردهایم را فراموش می کردم.

در جای دیگر می فرمایند: به خدا قسم! هرگز کاری نکردم که فاطمه علیها السلام خشمگین شود، او نیز هیچ گاه مرا خشمگین نکرد. (1)

 


(1) بحارالانوار، ج 43، ص 123؛ کشف الغمة، ج 1، ص 363.




خـــانه | درباره مــــا | سرآغاز | لـــوگوهای ما | تمـــاس با من

خواهشمندیم در صورت داشتن وب سایت یا وبلاگ به وب سایت "بهشت ارغوان" قربة الی الله لینک دهید.

کپی کردن از مطالب بهشت ارغوان آزاد است. ان شاء الله لبخند حضرت زهرا نصیب همگیمون

مـــــــــــادر خیلی دوستت دارم