روزی امام علی علیه السلام فرمود: فاطمه جان! آیا غذایی موجود است که بیاوری؟

پاسخ شنید: «وَالَّذی عَظَّمَ حَقَّکَ ما کانَ عِنْدَنا مُنْذُ ثَلاثٍ اِلاَّ شَیْیءٌ اثَرْتُکَ بِهِ».(2) ؛

سوگند به خداوندی که حق و قدر تو را بزرگ شمرد سه روز است که غذای کافی در منزل نداریم و همان مقدار ناچیز خوراکی را به شما بخشیدم و خود گرسنگی را تحمل کردم.

امام علی علیه السلام فرمود: چرا اطلاع ندادی؟

حضرت زهرا علیها السلام جواب داد: «کان رسول اللَّه صلی الله علیه وآله نَهانی اَنْ اَسْاَلَکَ شَیْئاً فَقالَ صلی الله علیه وآله لاتَسْأَلی اِبْنَ عَمِّکَ شَیْئاً اِنْ جاءَکِ بِشَیءٍ عَفْواً وَ اِلاَّ فَلا تَسأَلیهِ»؛

رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا نهی فرمود از تو چیزی در خواست نمایم و به من سفارش فرمود: دخترم! چیزی از پسر عمویت درخواست نکن، اگر چیزی برای تو آورد بپذیر و الا تو درخواست چیزی نداشته باش.

پس از شنیدن سخنان و مشاهده ایثارگری فاطمه علیها السلام امام از منزل خارج شد و با وام گرفتن از دوستان مشکلات خانواده را برطرف نمود. (3)