وقتی علی علیه السلام حضرت فاطمه علیها السلام را از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله خواستگاری کرد، پیامبر به علی علیه السلام فرمود: می خواهم مژده ای به تو بدهم.

علی علیه السلام ماجرا را پرسید، پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: قبل از آمدن تو، جبرئیل خبر ازدواج شما را به من داده بود. وقتی که جبرئیل آمد در دستش دسته های گل میخک و سنبل خوش بوی بود. پرسیدم: این گلها برای چیست؟

گفت: این از گلهای جشن عروسی علی و فاطمه علیهما السلام در بهشت است، امروز خدای تعالی به فرشتگان دستور آذین بندی بهشت را داد و فرمود: همه جای بهشت را بیارایند و در فضای آن عطر افشانی کنند و حوریان با خواندن «طه»، «یس» و «حمعسق» سرود شادی بخوانند. ندایی از جانب خداوند برخاست که امروز روز جشن عقد علی بن ابی طالب و زهرا علیهما السلام است. خطبه عقد به دستور خداوند خوانده شد و ندایی بلند شد که ای فرشتگان! ای ساکنان بهشت! به علی و فاطمه تبریک گویید. (1)

علی علیه السلام می فرمایند: حضرت رسول صلی الله علیه وآله از پول زره ده درهم به من داد و فرمودند: یا علی! با این پول مقداری روغن و خرما و کشک تهیه کن. من طبق دستور حضرت آنها را خریده و به نزد ایشان آوردم. پیامبر خود نیز گوسفند چاقی تهیه نموده بود. حضرت سفره چرمی خواست، آستین بالا زد و از آن خرما و کشک و روغن غذایی تهیه نمود آن گاه به من فرمود: هر کس را که می خواهی دعوت کن .

علی علیه السلام می فرماید: من به مسجد آمدم، دیدم جمع کثیری از صحابه در مسجد حضور دارند و من از این که گروهی را دعوت کنم و عده ای را دعوت نکنم شرمگین شدم، لذا روی بلندی رفته و گفتم: ای مردم! همگی برای صرف ولیمه فاطمه بیایید. مردم بلند شده و به راه افتادند و من از کثرت جمعیت و کمی غذا خجالت می کشیدم. چون رسول خدا صلی الله علیه وآله از این مطلب آگاهی یافت، فرمود: علی جان! من از خدا می خواهم که به این غذا برکت دهد.

پس تمام آن جمعیت از آن غذا خوردند و سیر شدند در حالی که چیزی از غذا کم نشد... چون آفتاب غروب کرد زنان پیامبر، فاطمه علیها السلام را زینت و عطر آگین نمودند. پس رسول خدا صلی الله علیه وآله، علی علیه السلام را در سمت راست و فاطمه علیها السلام را در سمت چپ خود نشانید و پیشانی آنها را بوسید. آنگاه دست دخترش را در دست علی علیه السلام گذاشت و فرمود: علی جان! فاطمه همسر خوبی است، به دخترش نیز فرمود: فاطمه جان! علی شوهر خوبی است، سپس در حق آنها دعا کرد. (1)

امام علی علیه السلام شب عروسی، فاطمه زهرا را نگران و گریان دید.

پرسید: چرا ناراحتی؟

پاسخ داد:

«تَفَکَّرْتُ فی حالی وَ اَمْری عِنْدَ ذَهاب عُمْری وَ نُزُولی فی قَبْری فَشَبَّهْتُ دُخُولی فی فِراشی بِمَنْزِلی کَدُخُولی اِلی لَحَدی وَ قَبْری فَاُنْشِدُکَ اللَّهَ اِن قُمْتَ اِلَی الصَّلاة فَنَعْبُد اللَّهَ تَعالی هذِهِ اللَّیْلَة».(3) ؛

پیرامون حال و رفتار خویش فکر کردم. به یاد پایان عمر و قبر خویش افتادم که امروز از خانه پدر به خانه شما منتقل شدم و روزی دیگر از اینجا به طرف قبر و قیامت خواهم رفت پس تو را به خدا سوگند می دهم که بیا تا در این شب با هم به نماز بایستیم و خدا را عبادت کنیم.

رسول خدا صلی الله علیه وآله در شب عروسی و زفاف فاطمه علیها السلام پیراهن نویی را برای او تهیه فرمود. وی پیراهن وصله داری نیز داشت. سائلی بر در خانه حاضر شد و گفت : من از خاندان نبوت پیراهن کهنه ای می خواهم.

حضرت خواست پیراهن وصله دار خود را به او دهد. به یاد این آیه شریفه افتاد که خداوند متعال می فرماید:

«لَنْ تَنالُوا اَلبِّرَ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ».(1) ؛

به نیکی و به مقام ابرار نخواهد رسید مگر هنگامی که بهترین چیزهای خود را در راه خدا انفاق کنید.

بنابراین پیراهن نو خود را به او داد. هنگام زفاف که فرا رسید جبرائیل نازل شده گفت: ای محمد! همانا خداوند به تو سلام می رساند و به من دستور داده که بر فاطمه علیها السلام سلام کنم و با من هدیه ای از لباسهای بهشتی از سُندُس سبز فرستاده می خواهم به او بدهم.

هنگامی که سلام خداوند را به او ابلاغ نمود و پیراهنی را که جبرائیل آورده بود بر او پوشانید حضرت نیز عبای خود را بر او پیچید و جبرائیل او را با بالهای خود در برگرفت تا اینکه نور آن پیراهن چشمان را خیره نکند. هنگامی که حضرت زهرا علیها السلام در بین زنان کافر نشست و هر یک از آنان شمعی به همراه خود داشتند و حضرت چراغی با خود همراه داشت در آن زمان جبرئیل بال خود را به یک سو زد و عبا را برداشت انواری از او تابید که مشرق و مغرب را روشن میکرد. با تابش نور بر دیدگان زنان کافر، کفر از دلهای آنان برطرف شده، شهادتین گفتند. (2)

وقتی که حضرت فاطمه علیها السلام وارد خانه علی علیه السلام شدند، رسول گرامی، علی را فرا خواندند و به فاطمه زهرا فرمان دادند تا پیش او بنشیند، آنگاه دست فاطمه علیها السلام را گرفت و در دست علی علیه السلام نهاد و فرمود: خدا دختر رسولش را بر تو مبارک فرماید.

ای علی! این فاطمه امانت من است نزد تو.

ای علی! این فاطمه بهترین همسری است که تو می توانستی انتخاب کنی و ای فاطمه! این علی برترین شوهری است که امکان داشت نصیب تو گردد. سپس فرمود:

پروردگارا! نیکیهای خود را برای آن دو و در دو فرزندشان قرار بده

پروردگارا! این دو، محبوب ترین مخلوق نزد من هستند.

خدایا! آن دو را دوست بدار من اینان را به تو می سپارم و فرزندان آنان را نیز از شر شیطان رانده شده در پناه تو قرار می دهم. (3)

پیامبر از اسماء خواستند که ظرفی از آب گلاب بیاورد و آنگاه از آن به سر و صورت فاطمه و علی علیهما السلام پاشیدند و برای فاطمه چنین دعا کردند:

«اَللّهُمَّ اِنَّها مِنّی وَ اِنّی مِنْها»؛

خداوندا، فاطمه از من است و من از اویم.

«اَللّهُمَّ کَما اَذْهَبْتَ عَنِّی الرِّجْسَ وَ طَهَّرْتَنی فَطَهِّرها»؛

خداوندا! همچنانکه پلیدی را از من دور و مرا پاک ساخته ای، فاطمه را پاک نگاه دار.

«اَللّهُمَّ اِنّی اُعیذُها و ذُرِّیَّتَها بِکَ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیم»؛

خدایا! من وی و ذرّیه اش را از شیطان رانده شده به تو پناه می دهم.

سپس به همان صورت برای علی علیه السلام دعا کردند:

«اَللّهُمَّ هؤُلاءِ هُمْ اَهلِ بَیْتی فَاذْهَبْ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهِّرْهُمْ تَطْهیراً»؛

خداوندا! اینان اهل بیت من هستند، پلیدی را از آنان دور بدار و آنان را پاکیزه گردان.

علی علیه السلام عرضه داشت: ای پیامبر خدا! مرا بیشتر دوست داری یا فاطمه را؟

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: او برای من محبوب تر و تو برایم عزیزتری.

سپس این دعا را برای علی علیه السلام خواندند:

«اَللّهُمَّ اِنّی اُعیذُه بِکَ وَ ذُرِّیَّتَهُ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیم»؛

خدایا! من وی و نسلش را از شر شیطان رانده شده در پناه تو قرار می دهم.

و آنگاه در حالی که آن دو را تنها می گذاشتند برایشان چنین دعا کردند:

«جَمَعَ اللَّهُ شَمْلَکُما وَ اَسْعَدَ جِدَّکُما وَ بارَکَ عَلَیْکُما وَ اَخْرَجَ مِنْکُما کَثیراً طَیِّباً» (4) ؛

خداوند جدایی شما را به یگانگی تبدیل کند و کوشش شما را سعید گرداند و برکت خود را بر شما فرو فرستد و از شما دو تن افراد پاک طینت بسیار پدید آورد.

فاطمه زهرا در شب ازدواج از علی علیه السلام می خواهد که با هم به نماز بایستند و در این شب خدا را عبادت کنند. (2)

حضرت فاطمه سلام الله علیها پس از آگاهی به مقدار درهم و دیناری که مهریه آن حضرت قرار گرفت، خطاب به پیامبر گفت:

«قالت: یا رسول الله ان بنات الناس یتزوجن بالدارهم فما الفرق بینی و بینهن؟ أسألک ان تردها و تدعوا الله ان یجعل مهری الشفاعة فی عصاة امتک»؛

ای پیامبر خدا! همانا دختران مردم در ازدواج خود درهمها را مهریه خود قرار می دهند. پس فرق من با آنها چیست؟ از تو می خواهم، درهم و دینار را مهریه من قرار ندهی، بلکه از خدا بخواهی تا مهریه من، شفاعت کردن از گنهکاران امت تو باشد. (1)

امام علی علیه السلام فرمود: فرش خانه ما شبی که فاطمه علیهاالسلام دختر رسول خدا به خانه ام آمد جز یک پوست گوسفند نبود. (2)

و باز فرمود: با فاطمه علیهاالسلام در حالی ازدواج کردم که من و او فرشی جز یک پوست گوسفند نداشتیم؛ شبها فرشمان بود و روزها در آن برای شتر آبکشمان علف می آوردیم و خدمتگزار من و او تنها خود فاطمه بود. (3)

وقتی فاطمه علیهاالسلام به خانه علی علیه السلام آمد جز مقداری شن که فرش زمین شده بود و یک بالش و یک بستر و کوزه ، چیز دیگری ندید. (4)

در روایتی آمده که: پیامبر به دیدار فاطمه علیهاالسلام آمد. امیرمؤمنان گوید: ما پارچه ای بر روی خود کشیده بودیم که اگر به درازا رویمان می انداختیم پهلویمان از پارچه بیرون می ماند و اگر به پهنا می انداختیم سرها و پاهایمان بیرون می ماند. (5)

حارثة بن نعمان یکی از منازل خود را به علی علیه السلام داد و حضرت علی علیه السلام اتاق عروسی را تزیین کرد.مولای متقیان مقداری شن در کف اتاق پهن کرد و چوبی در داخل اتاق نصب فرمود که بر آن مشک و کوزه را آویزان فرمودند. چوب بزرگی را نیز از این دیوار به آن دیوار برای نصب پرده قرار داد، و آنگاه پوست گوسفند را بر روی شن کف اتاق پهن نمود و بالشی از برگ خرما روی آن نهاد، این تمام چیزهایی بود که علی علیه السلام از متاع دنیا و زخارف آن در تزئین اتاق عروسی بهره برده بود. (1)