نامت چه آسان بر لب‏ها می‏نشیند و یادت، چه داغ‏ها بر دل‏ها می‏نشاند. نامت که می‏آید، ذهن‏ها لحظه‏های درنگ را می‏دوند و... می‏روند به کوچه‏ای گم شده و متروک و تنها انگار می‏بینند تو را؛ با جامه‏ای رنگین و سرخ فام، از خون و خاک. بازویی کبود ـ که هماره بوسه‏گاه پدر بود ـ و صورتی...
بُهت نگاه زنی که تو را مادر بود. این همه، نشانِ توست، اما تو مثل این‏ها نیستی!

نامت که می‏آید، فرشته‏ها می‏آیند به شاعران الهام دهند، تا از تو حرف بزنند. بَعد، شعرها را می‏برند به آسمان. خاک، حرفِ تو را نمی‏زند و خاکیان. اصلاً نمی‏توانند از تو حرف بزنند. فقط می‏مانند چاه‏ها، که آنها را هم، علی علیه‏السلام هم‏رنگ آسمان‏ها کرد. این همه، نشانِ توست، اما تو مثل این‏ها نیستی!

نامت که می‏آید، آفتاب، شرمنده می‏شود و خاموش!
شمعی به یاد چشمت روشن می‏کنم. عطر سبز خیالت، نخلستان را نشانه می‏گیرد. و من، آوای پیرزنی را می‏شنوم که سهمِ شادی‏اش، پیراهن کهنه‏ات را به بهشت سپرد.
و مسکینی، یتیمی و اسیری، که هر کدام، افطارت جز به هوای نذر عشق نخورد.

✿ یاســــــ ✿ را

در کوچه چیدند؛

طوبا و رازقی، در خانه خشکید.

«بنی هاشم اعضای یکدیگرند..»

هوای حوصله ... ابریست
زیبا هوای حوصله ابری است
چشمی از عشق ببخشایم
تا رود آفتاب بشوید
دلتنگی مرا
زیبا هنوز عشق
در حول و حوش چشم تو
می چرخد
از من مگیر چشم
زیبا
چشم تو شعر
چشم تو شاعر است
من دزد شعرهای چشم تو
هستم
زیبا کنار حوصله ام بنشین
بنشین مرا به شط غزل بنشان
بنشان مرا به منظره عشق
بنشان مرا به منظره باران
بنشان مرا به منظره رویش
من سبز می شوم
زیبا تمام حرف دلم این است
من عشق را به نام تو آغاز کردم
در هر کجای عشق که هستی آغاز کن مرا
 

با دلـ ــ ـ ـ ـ ـ ــی ناآرام وقلبـــــی بی قـــرار

و ضمیری ناامیدوار. . .

وجآنــــی بی ❖جــــــــــآن❖. . .

می خواهم از مسأله ی روز بنویسم...
.
.
.

مـــآدر. . .

هر چه فکر می کنم

مسأله ی امروز ما

از غسل شبانه ی تو آب می خورد ! ! !

+بیا دست مرا بگیر. . .
ببر.......
کشان. . .
کشان. . .
کشان. . .
آنجا که دیگر دردی نیست!!!

دل خوشـــی ندارم

خوشــی هایم با  ▼ دل ▲  است

دلـــ ـ ــی  که ندارمش. . .

دل خوشی ندارم . . . آرامــ ـ ـ ـی ندارم. . .

اصلن هیچ ندارم. . .ぃ

اما تو را که دارم. . .ぃ

همین که قدر یک نگاه بگوییم ✦یامــــــآدر✦. . . دلــــϟـــمان امیـــــد دارد. . .

+آهـــ . . .ای حکایت شکسته ی بین در و دیوار روزگاریست نامرد! ! !

امــــــــا، تو☗ مـ ــ ـ ـ ــ ــــ ❀ــ ـ ــ ـ ــآدری☗

◢همین ◣

حرفی نداشت چشم ترم جز رثای تو
جاریست بین هر غزلم رد پای تو
هر سال فاطمیه دلم شور می زند
در کوچه های غربت و اشک و عزای تو
بگذار ما به جای تو خون گریه می کنیم
دیگر توان گریه نمانده برای تو
دیدم چقدر قلب تو بی صبر می شود
با شکوه های بی کسی مرتضای تو:
اینقدر رو گرفتنت از من برای چیست
حالا دگر غریبه شده آشنای تو
از گریه شبانه و نجوای کودکان
باید به گوش من برسد ماجرای تو
بانو کمی به حال حسینت نظاره کن
حرفی بزن که دق نکند مجتبای تو
حالا ببین که روضه گرفتند کودکان
در پشت درب خانه برای شفای تو
برخیز و با نگاه ترت یا علی بگو
جان می دهد به قلب شکسته صدای تو
دیدم تو را که آرزوی مرگ می کنی
بانو بس است!  کشته علی را دعای تو
همناله با وصیت تو ضجّه می زنم
با روضه های بی کفن کربلای تو