پس از آن که انسان به عجز و ناتوانی خویش در شناخت خالق اعتراف کرد، با گفتن الحمدلله که از افضل اذکار تسبیح است، وارد مرحله بعدی می شود.

حضرت امام خمینی؛ در باب حمد می فرماید: «حمد خدا مساوی شکر است؛ چنانچه در روایات کثیره وارد است که، کسی که بگوید: الحمدلله، شکر خدا را ادا کرده؛ چنانچه امام صادق علیه السلام فرمود: شکر هر نعمتی، و اگر چه بزرگ باشد این است که حمد خدای عز و جل کنی.»

و... امام صادق علیه السلام فرمود:... کمال شکر گفتن مرد الحمدلله رب العالمین است،.... و در حدیثی حماد بن عثمان گفت: حضرت صادق علیه السلام از مسجد بیرون آمد در حالی که مرکب آن حضرت گم شده بود. حضرت فرمود: «اگر خداوند آن را به من رد کند، حق شکر او را به جا می آورم». راوی می گوید: امام علیه السلام درنگی نکرد تا آنکه آن مرکب آورده شد. پس فرمود: «الحمدلله». قائلی عرض کرد: «فدایت شوم، آیا شما نگفتید که حق شکر خدا را به جا می آورم»

فرمود: «آیا نشنیدی که من گفتم: الحمدلله.»

از این روایت معلوم می شود که حمد خداوند برترین شکر لسانی است. (30)