یکی از معجزات حضرت صالح، ناقه و فصیل او (فرزند) می باشد که در قرآن معجزه و چگونگی برخورد قوم صالح اشاراتی شده است که خلاصه آن این است که پس از ظهور معجزه آسای شتر و بچه او از دل کوهها به عنوان گواه صادقی برای پیامبری حضرت صالح، قوم او باز از سر انکار به صالح و اعجاز او بی حرمتی نمودند و دستورات الهی را در مورد آنها رعایت ننمودند و سرانجام با کشتن ناقه صالح بدترین بی احترامی را به این مظهر نبوّت ابراز نمودند. قرآن می فرماید پس از این بی حرمتی به ناقة الله خداوند متعال عذاب خود را بر قوم صالح نازل نمود. (11) .

حضرت زهرا علیها السلام با توجه به این قصّه قرآنی و با استفاده از آن بخشی از مقامات خود را این چنین بیان می کنند:

... آنگاه که امام علی علیه السّلام را مظلومانه و با ستم به مسجد بردند، حضرت زهرا علیها السلام وارد مسجد شد و فرمود:

«خَلُّوا عَنْ إِبْنِ عَمّی فَوَالَّذی بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ لَئِنْ لَمْ تُخَلُّوا عَنْهُ لَأَنْشُرَنَّ شَعْری وَ لَأَضَعَنَّ قَمیصَ رَسُولِ اللَّهِ عَلی رِأْسی وَ لَأَصْرُخَنَّ إِلَی اللَّهِ تَبارَکَ وَ تَعالی فَما ناقَة صالِحٍ بِأَکْرَمَ عَلَی اللَّهِ مِنّی وَ لا الْفَصیلُ بِأَکْرَمَ عَلَی اللَّهِ مِنْ وُلْدی»؛

رها کنید پسر عموی مرا! قسم به آن خدایی که محمد صلی الله علیه وآله را به حق برانگیخت، اگر از وی دست برندارید، گیسوان خود را پریشان کرده، و پیراهن رسول خدا صلی الله علیه وآله را بر سر افکنده و در برابر خدا فریاد خواهم زد. یقین بدانید که ناقه صالح، در نزد خدا از من گرامی تر نبود، و بچه آن ناقه نیز از فرزندان من قدر و قیمتش زیادتر نبود. (12) .