ریحانه پیامبر با شهادت پرافتخار و مظلومانه، با وصیت به مراسم غسل، کفن، تشییع و خاکسپاری شبانه و با سفارش به ناشناخته ماندن آرامگاهش، پرچم اعتراض و مقاومت را بلندتر و پرشکوه تر و برانگیزاننده تر ساخت؛ چرا که آن حضرت با درایتی وصف ناپذیر به امیرمؤمنان وصیت کرد که:

بیماری او و شهادتش را محرمانه نگاه دارد.

او را شبانه غسل دهد.

در دل شب پیکرش را کفن کند.

شبانه بر او نماز گزارد.

شبانه پیکر او را تشییع نماید و او را غریبانه به خاک سپارد.

به سردمداران سقیفه اجازه شرکت در تشییع و نماز بر پیکر او را ندهد.

«انی اوصیک ان لا یلی غسلی و کفنی سواک... و بحق محمد رسول الله ان لا یصلی علی ابوبکر و لا عمر» (17) .

قبرش نیز گمشده بماند! «و لا تعلم قبری احدا...» (18) .