ریحانه پیامبر پس از بی پاسخ ماندن اعتراض و حق طلبی او از سوی ستمکاران و ادامه سیاست سرکوب و تهدید، به چهره دیگری از اعتراض و مقاومت در برابر آنان روی آورد و آن اعلان اعتصاب در سخن با مدعیان دروغین جانشینی پدرش پیامبر بود.

آن حضرت پس از خیره سری ابوبکر در ادامه غصب خلافت و فدک و پایمال ساختن حقوق و آزادی و امنیت مردم با سرکوب و انحصار و بازی با دین خدا، با صراحت و شجاعت اعلان کرد که: به خدای سوگند دیگر با او سخن نخواهد گفت و در هر نماز او را نفرین خواهد کرد.

«والله لا اکلمک ابدا...» (13) .

و روشنگری فرمود که این اعتراض نه تنها به خاطر حقوق پایمال شده خویش و جامعه و امت که به خاطر بازی با دین خداست... «والله لا اکلمکما من رأسی کلمه حتی القی ربی فاشکونکما الیه بما صنعتما به و بی...» (14) .