یکی از اصول اخلاقی لازم برای هر خانواده، دیگرگرائی در قالب آداب اسلامی است. یکی از جلوههای زیبای این اصل اخلاقی میهمان پذیری، میهمانی دادن و دوست داشتن این عمل با روی باز است.

در سیره انبیاء الهی و اولیاء دینی همچنین در روایات متعدد دینی بر این اصل دینی و انسانی تکیه شده است. در روایت داریم که «قال رسول الله صلی الله علیه وآله: اَلضَّیْفُ دَلیلُ الْجَّنَّةِ».(3) ؛

میهمان راهنمای انسان به سوی بهشت است.

سیره فاطمه علیها السلام و شوهر او در این جهت بسیار روشن، جذاب و خواندنی است به شکلی که در بعضی از روایات وجود دارد که اگر بیش از شش روز می گذشت و میهمانی برای علی علیه السلام نمی رسید تأسف می خورد و مینالید. (4)

در تاریخ آمده است مرد گرسنه ای در مسجد مدینه به پا خاست و گفت: ای مسلمانان! از گرسنگی به تنگ آمده ام مرا میهمان کنید.

پیامبر صلی الله علیه وآله فرمودند: چه کسی این مرد را امشب میهمان می کند؟

حضرت علی علیه السلام فرمود: من یا رسول اللَّه!

کمی بعد وارد منزل شده از فاطمه علیها السلام پرسید: آیا غذایی در منزل داریم؟ میهمان گرسنه آورده ام.

حضرت زهرا علیها السلام ایثارگرانه فرمودند:

«ما عِنْدَنا اِلاّ قُوْتُ الصَّبیَةِ وَلکِنَّا نُؤْثِرُبِهِ ضَیْفَنا»؛

در خانه ما غذایی نیست مگر به اندازه خوراک دختر بچه. اما امشب ایثار کرده گرسنگی را تحمل می کنیم و همین مقدار غذا را به میهمان می بخشیم (5)