پس از اینکه حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله پیشنهاد ازدواج حضرت علی علیه السلام با فاطمه علیها السلام را قبول کرد و از میان وسایل کم علی، زره او را برای خرج عروسی قبول فرمود، علی علیه السلام زره را فروخت و پول آن را نزد رسول اکرم آورد. پیامبر صلی الله علیه وآله این مبلغ را به سه قسمت تقسیم فرمودند، یک سوم برای خرید جهیزیه، یک سوم برای خرید عطر و بوی خوش و یک سوم آن را نزد ام سلمه به امانت گذاشتند تا برای ولیمه شب عروسی از آن استفاده کنند. پیامبر سهم جهیزیه را برداشت و ابوبکر را با سلمان فارسی و بلال همراه نمود تا آنچه را که مورد احتیاج زندگی یک زوج است خریداری نمایند. از ابوبکر نقل شده که او گفت: «پولی که پیامبر به من داد شصت و سه درهم بود، پس رفتم به بازار و اثاثیه مورد ضرورت را به شرح زیر خریدم:

- یک عدد پیراهن؛

- یک عدد مقنعه؛

- یک عدد حوله سیاه خیبری؛

- یک تختخواب که از پوست خرما بافته شده بود؛

- دو عدد گستردنی (فرش) که یکی پشمی و دیگری از لیف خرما بود؛

- چهار بالش که از گیاه اذخر پر شده بود؛

- یک قطعه حصیر؛

- یک عدد کاسه؛

- یک عدد آسیای دستی؛

- یک مشک پوستی؛

- یک طشت لباسشویی؛

- یک ظرف آبخوری؛

- یک کاسه برای شیر؛

- یک پرده پشمی؛

- یک مطهره زفت اندود؛

- دو کوزه گلین؛

- یک عدد پوست برای فرش؛

- یک عبای زنانه».(1)

جمعاً تعداد این اثاث بالغ بر 19 قلم می شود که برخی از مورخین کمتر از این را هم گفته اند.

ابن شهرآشوب در کتاب «مناقب آل ابی طالب (2) » می گوید: «مأموران خرید این اجناس عمار بن یاسر و ابوبکر و بلال بودند». که بنابر این روایت، سلمان در این امر شرکت نداشت. در هر حال، اجناس مذکور خریده شده و همه را پیامبر خدا بازرسی کردند. در خبر آمده است که چون دیدگان رسول خدا بر آنها افتاد سرشک از دیدگانش جاری گشت و فرمود: «اللهم بارک لقوم جل آنیهتم الخزف»؛

خدایا! برکاتت را بر قومی که بیشترین ظروف آنان سفال است فرو فرست.