- به هنگام فتح مکه حضرت زهراء علیهاالسلام به همراه پدر بزرگوار و شوهر گرامیش در حالی که برای حضرت رسول خیمه ای در بالای بلندی برافراشته شده بود به سر می برد، رسول خدا در آن خیمه غسل می کرد و حضرت زهرا علیهاالسلام پرده آویخته، به حضرت علی علیه السلام خبر رسید که خواهرش، ام هانی عده ای از افراد قبیله مخزوم را که با شوهرش خویشاوندی داشتند پناهندگی داده است. حضرت نزد او رفته و چون پوششی از زره و آهن بر خود داشت ابتداء ایشان را نشناخت. روی به علی علیه السلام کرده و گفت: ای بنده خدا! من ام هانی دختر عموی رسول خدا و خواهر علی بن ابیطالب می باشم از خانه من بیرون برو، حضرت فرمود: کسانی را که جای داده اید بیرون کنید، گفت: به خدا سوگند شکایت تو را به رسول خدا خواهم کرد، حضرت کلاه خود را از سر برداشت و ام هانی او را شناخت و گفت: فدایت شوم من سوگند یاد کرده ام که شکایت تو را به رسول خدا ببرم، حضرت فرمود: برو و به سوگند خود عمل کن. ام هانی نزد حضرت رسول آمده و داستان را به حضرت گفت: پیامبر فرمود آنان را که پناه داده ای در پناه تو باشند که مورد قبول است.

حضرت زهراء علیهاالسلام در مقام دفاع از شوهرش امیرالمؤمنین بر آمده و روی به ام هانی کرده و فرمود:

ای ام هانی! تو از اینکه علی دشمنان خدا و دشمنان رسول خدا را ترسانیده و تهدید کرده آمده ای به حضرت رسول شکایت می کنی...؟ (2)

بعد از آنکه مردم با ابوبکر بیعت کردند، حضرت علی علیه السلام شبها حضرت زهرا علیهاالسلام را بر چهارپایی سوار می کرد و به در خانه انصار می برد و از ایشان یاری می طلبید، آنان می گفتند:

ای دختر رسول خدا! کار از کار گذشته و ما با این مردم بیعت کرده ایم و اگر همسر و پسر عموی تو پیش از این مرد نزد ما می آمد و از ما بیعت می خواست ما کسی غیر از او را انتخاب نمی کردیم، علی علیه السلام می فرمود:

آیا من جنازه رسول خدا صلی الله علیه و آله را در خانه اش روی زمین گذاشته و دفن نکرده و به دنبال گرفتن حکومت آن حضرت به نزاع و دعوی برخیزم؟

حضرت زهرا علیهاالسلام فرمود: ابوالحسن کاری غیر از آنچه که سزاوار و مناسب او بود انجام نداد و آنان نیز کاری کردند که حسابشان با خدا است و خداوند از آنان بازخواست خواهد کرد. (3)

از امام باقر و حضرت صادق علیهماالسلام روایت شده که فرمودند، بعد از آنکه آن مسائل برای حضرت زهرا پیش آمد گریبان عمر را گرفته و به طرف خود کشیده و فرمود: ای پسر خطاب! به خدا سوگند اگر از آن نمی ترسیدم که به افراد بی گناه بلائی برسد تو می دانستی که من خدا را سوگند داده و تو می دیدی که چگونه به سرعت دعایم اجابت می شد. (4)

از جعفر بن محمد، از پدران بزرگوارش علیهم السلام روایت شده که فرمود: هنگامی که موقع رحلت حضرت فاطمه علیهاالسلام رسید گریه اش گرفت، امیرالمؤمنین علیه السلام به آن حضرت فرمود: ای بانوی من! چرا گریه می کنی؟ فرمود: گریه من بخاطر پیشامدهائی است که بعد از وفات من خواهی دید، علی علیه السلام فرمود: گریه نکن به خدا سوگند این مطالب در راه خدا برایم کوچک است. آنگاه حضرت زهرا علیهاالسلام به او وصیت کرد که ابوبکر و عمر را در تشییع جنازه اش خبر نکند، علی علیه السلام نیز این کار را انجام داد. (5)

ام سلمه بر حضرت زهرا علیهاالسلام وارد شده عرض کرد: ای دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله! چگونه صبح کردی؟ فرمود: صبح کردم بین غم و غصه، پیامبر از دست رفته و جانشین او مورد ستم قرار گرفته، به خدا سوگند پرده احترام او دریده شده و امامت و پیشوائیش ربوده گشته است. (6)

البته موارد دفاعی که از آن حضرت نسبت به امیرالمؤمنین نقل شده نه از آن جهت بوده که می خواسته از شوهرش دفاع کند، بلکه بخاطر دفاع از امامت و پیشوائی امت بوده است، آن حضرت نقش بزرگی در دفاع از امیرالمؤمنین علیه السلام در گفتار و رفتارش نسبت به حوادثی داشت که بعد از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله اتفاق افتاد، حوادثی هم چون هجوم بر خانه وحی، ایراد ضرب و جرح و سقط جنین، و دیگر رویدادهائی که دل هر انسانی را که از فطرت انسانیت منحرف نشده باشد اعم از مسلمان و غیر مسلمان به درد آورده و می سوزاند و انسان نمی داند کدام یک از آنها را یادآوری کند؟!