اکنون آیاتی مطرح می شود که به روشنی بیان می کند و ثابت می نماید که در این سرا نیز از جانب خدا به این مقام مفتخر شده اند که به آنان حق شفاعت، دعا برای دیگران، طلب آمرزش و بخشایش از خدا ارزانی شده است:
برای نمونه قرآن شریف در این مورد می فرماید:
«و لو انهم اذ ظلموا انفسهم جاؤوک فاستغفروا الله و استغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما.» (14)
و اگر هنگامی که مرتکب گناه شدند، نزد تو آمده بودند و از خدا آمرزش خواسته بودند و پیامبر برایشان آمرزش خواسته بود، به یقین خدا را توبه پذیر و پرمهر می یافتند.
این آیه شریفه به روشنی بیانگر این واقعیت است که گناهکاران آنگاه که با ندامت و توبه و پشیمانی به پیشگاه پیامبر خدا بروند و برای آمرزش خواهی از بارگاه خدا به او توسل جویند و پیامبر برای آمرزش آنان اقدام کند و از خدا بخواهد، خدا را توبه پذیر و پرمهر خواهند یافت و مورد بخشایش خدا قرار خواهند گرفت.
اینک سخن این است که اگر براستی شفاعت خواهی از پیامبر شرک گرایی و شریک تراشیدن برای خدا است، در این صورت هرگز نمی باید چنین کسانی خدا را توبه پذیر و پرمهر بیابند چرا که خدای فرزانه طبق وعده اش در قرآن هر آن کس را که به او شرک ورزد هرگز مورد بخشایش قرار نخواهد داد.
و نیز در ترسیم سرگذشت فرزندان «یعقوب» می فرماید:
«یا ابانا استغفر لنا ذنوبنا انا کنا خاطئین.» (15)
گفتند: ای پدر! برای گناهان ما آمرزش بخواه که ما خطاکاریم.
و آنگاه پاسخ پیامبری چون «یعقوب» در این مورد تفکرانگیز است که فرمود:
«سوف استغفر لکم ربی» (16)
«به زودی برای شما از بارگاه پروردگارم آمرزش خواهم خواست.»
این آیات نشانگر درخواست صریح فرزندان یعقوب از آن حضرت است که برای آنان طلب آمرزش کند. چرا که آنان خطاکارند و او نیز پاسخ می دهد که به زودی چنین خواهد کرد.
و می فرماید:
«و استغفر لذنبک و للمؤمنین و المؤمنات.» (17)
برای گناه خود و برای گناه مردان و زنان باایمان آمرزش بخواه...
و می فرماید:
«و صل علیهم إن صلاتک سکن لهم.» (18)
برای آنان دعا کن، چرا که دعای تو مایه آرامش آنهاست.
و می فرماید:
«من یشفع شفاعه حسنة یکن له نصیب منها.» (19)
هر کس در کار شایسته ای شفاعت کند، از آن برای او بهره ای خواهد بود.
(14) سوره نساء، آیه 64.
(15) سوره یوسف، آیه 97.
(16) سوره یوسف، آیه 98.
(17) سوره محمد، آیه 19.
(18) سوره توبه، آیه 103.
(19) سوره نساء، آیه 85.