سیره ی رفتاری حضرت صدیقه ی طاهره علیها السلام نشان دهنده ی صحنه هایی از حضور فعال آن حضرت در عرصه ی وظایف اجتماعی است.

هنوز در سنین کودکی و گذراندن سالهای چهارم یا پنجم عمرش بود که به نقل محدثین برای پیشرفت اسلام و مبارزه ی با شرک و بت پرستی وظیفه ی دفاع از پدر مقدس خود را بر عهده گرفت و در سخت ترین شرایط و خوفناکترین جاهایی که مردان دلاور جرأت حضور در آنجا را نداشتند حضور یافته و با تندی دشمنان آن حضرت را مخاطب ساخته و علیه آنان قیام می کرد. (6)

فاطمه زهرا علیها السلام پس از هجران پدر، حمایت از امامت را وظیفه ی خویش دانست و در این راه از هیچ فداکاری و جانبازی دریغ نکرد و بارها و بارها در عرصه ی جامعه ظاهر شد و در جمع مردمان، خطبه هایی بی نظیر ایراد فرمود؛ خطبه هایی در اوج فصاحت و بلاغت که فصیحان و بلیغان نام آور عرب را به شگفتی و شیفتگی واداشته است.

همان زهرایی که می فرماید: برای زن بهتر است که نه او هیچ مردی را ببیند و نه هیچ مردی او را، آن گاه که مصالح کلی جامعه ی اسلامی را در خطر می بیند، به سوی مسجد می شتابد و در حضور جمع کثیری از مردان مهاجر و انصار، غاصبان خلافت را به محاکمه می کشاند. چنین صحنه هایی از سیره ی رفتاری آن حضرت، تأییدگر این حقیقت است که فرموده ی پیش گفته ی ایشان یک امر رجحانی است که در شرایط ایده آل و عدم وجود مرجح، مصداق می یابد.

زهرا علیها السلام برای کسانی که خواهان شناخت حق بودند، حق را با فریاد بلند معرفی کرد و وظیفه خود را در آموزش و هدایت زنان انجام داد.

دو زن در مسائل کلامی با یکدیگر به بحث پرداختند، یکی مؤمن بود و دیگری کافر، فاطمه سلام الله علیها زن مؤمنه را با استدلال یاری کرد مؤمنه بر کافره پیروز شد و از این پیروزی شادکام گشت. فرمود: خوشحالی فرشتگان به خاطر غلبه تو از تو بیشتر است، و غم شیطان نیز از غم مغلوب سنگین تر... (7)

زهرا راضی و خشنود به مقدرات و رضای الهی است و آنجا که وظیفه، صبر باشد، بر مصائب صبر می کند.

فاطمه علیها السلام به یاری خانواده های رزمندگان و شهیدان می شتافت و با آنها اظهار همدردی می کرد. ایشان هر هفته، روزهای شنبه به سوی مزار شهدای احد می شتافت و برای حمزه علیه السلام و دیگر شهدای احد طلب آمرزش و علو درجات می نمود. (8)