"... و صَدَّقَتْ بِکَلِماتِ رَبِّها وَ کُتُبِهِ وَ کانَتْ مِنَ الْقانِتین" (1) ؛

... و مریم کلمات پروردگار خویش و کتابهای آسمانی او را با کمال ایمان تصدیق کرد و از قانتین بود.

قانتین و قانتات از مادّه قنوت است و قنوت از نظر راغب، دوام طاعت توأم با خضوع معنی می دهد. (2) از نظر طبرسی قنوت بر اساس آیه فوق دمیده شدن روح الهی در مریم دختر عمران و پاداشی بود در برابر پاکدامنی و دوام اطاعت و نماز و دعا و سکوت وی "فَنَفَخْنا فیهِ مِنْ رُوحِنا" (3) .

فاطمه زهرا علیهاالسلام نیز آنچنان به خدای خود تعلق داشت و به درگاه او التجا می کرد که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله این دعا را به وی تعلیم دادند:

"یا حَیُّ یا قَیُّومُ بِرَحْمَتِکَ اَسْتَغیث فَلا تَکِلْنی اِلی نَفْسی طَرْفَةَ عَیْن وَ اَصْلِح لی شَأْنی کُلّه" (4) ؛

ای زنده و ای پاینده! به رحمتت استغاثه می کنم، پس مرا لحظه ای به خود وامگذار و تمام کارهایم را برایم اصلاح فرما.