با مراجعه به تاریخ معلوم می شود که یکی از سختترین عهدها و پیمانها عهد و پیمان مربوط به ولایت و امامت ائمه معصومین با همه مراتب آن می باشد این پیمان و تعهد که جلوه آشکار آن در غدیر خم متجلی شده سره را از ناسره جدا می سازد و جوهره زنان و مردان را می نمایاند.

پس از رسول خدا سخت ترین فتنه ها برخاست و از بین هزاران هزار مسلمان عده ای قلیل بر میثاق ولایت و امامت و بر تعهد و پیام غدیر پایداری نموده، وفا نشان دادند و در رأس همه آنان حضرت زهرا علیها السلام به عنوان متعهدترین فرد بر میثاق با ولایت و امامت امیرالمؤمنین پافشاری نمود و در این جهت بهای گزافی نیز پرداخت نمود چرا که در نهایت خود و فرزندش به شهادت رسیدند.

در این بین حضرت زهرا علیها السلام نه تنها خود بلکه فعالیتی گسترده برای روشنگری مردم و جلوگیری از عقبگرد مردم و پیروزی منافقین نمود، امّا متأسفانه در آن زمان بی تعهدی مردم تلاشهای حضرت را بی ثمر نمود.

حضرت زهرا علیها السلام در یک کلام در جهت دفاع همه جانبه از ولایت مخصوصاً ولاء زعامت یعنی حاکمیت بخشیدن به امام امیرالمؤمنین علیه السلام تا پای جان ایستاد و با برخورداری مرحله بندی شده و غیورانه سخت از آن دفاع کرد و حتّی مبارزه و افشاگری علیه منافقین را با کیفیتی که در وصیت خود داشت تاریخی و جاودانه نمود و خود وفای به عهد ولایت نمود و با عهدشکنان با خدا و رسول و مقام ولایت جنگید و فرمود:

«لا تُصَلِّی عَلَیَّ اُمَةٌ نَقَضَتْ عَهْدَ اللَّهِ وَ عَهْدَ اَبی رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله فی اَمیرِ الْمؤْمِنینَ عَلِیّ علیه السلام وَ ظَلَمُوا لِی حَقّی وَ أَخَذُوا إِرْثی وَ حَرَّقُوا صَحیفَتِیَ اللَّتی کَتَبَها لی اَبی بِمُلْکِ فَدَکٍ...»؛

امتی که عهد و پیمان خدا و پیامبرش را در ولایت و رهبری علی علیه السلام شکستند و نادیده گرفتند، حق ندارند بر پیکر من نماز بگزارند، آنها نسبت به حق ما ظلم روا داشتند، و ارث مرا غاصبانه تصرف کردند، و سند مالکیت فدک را از دست من ربودند و به آتش کشیدند....(2)