طبری سند به امام صادق علیه السلام می رساند که چون رسول خدا رحلت نمود و کتاب خدا و عترت را در امت نهاد، به فاطمه علیها السلام فرمود: تو اول کسی باشی از اهل بیتم که به من ملحق خواهی شد.

فاطمه علیها السلام فرمود: بعد از پدر بزرگوارم شبی در عالم رؤیا دیدم گویا پدر به سویم متوجه شد عنان اختیارم رفت فریاد زدم یا ابتاه یا رسول الله بعد از تو اخبار آسمان و وحی خداوند رحمان از خانه ما برید. در این حال صفهای ملائکه در جلو روی من نمودار شد دو ملک مرا به آسمان بلند کردند، در این وقت سر برداشتم دیدم قصرهای بلند و بساتین ارجمند و نهرهای جاری چندان که وصف آن نتوان کرد. در این حال حوریان بهشتی مرا استقبال کردند و به قدوم من یکدیگر را بشارت می دادند و تبسم می نمودند و مرا گفتند مرحبا به کسیکه بهشت برای او خلق شده و ما را خدا برای پدرش خلق کرده. از آنجا ملائکه مرا همی صعود دادند تا اینکه مرا داخل قصری کردند که در آن قصر غرفه ها بود که هیچ چشمی ندیده. وصف آن از فرشهای سندس و استبرق و حریر و دیباج محال است... و چندان از الوان طعامها در ظرفهای طلا و نقره و مائده های گوناگون و نهرهای جاری از شیر سفیدتر و از مشک خوشبوتر نمودار بود که وصف آنها ممکن نبود. (18).