حضرت صدیقه طاهره علیها السلام داری هفت بستان بودند که وقف بنی هاشم و بنی مطلب فرموده، نظارت و سرپرستی بر آنها را به عهده مولا علی علیه السلام نهادند تا زمانی که ایشان در قید حیات هستند و بعد از ایشان بر عهده فرزندان خود به ترتیب سن آنها گذاشته شد و آن حضرت برای این امر وقف نامه ای نوشتند که مضمون آن چنین است:

بسم الله الرحمن الرحیم این وصیتی است که فاطمه دختر محمد نسبت به بستان های هفت گانه خویش یعنی عواف، ذلال، مبیت یا میشب، حسنی، صافیه، مشربه و ام ابراهیم، به علی بن ابیطالب علیه السلام می نماید که پس از وفاتش حسن و پس از حسن به حسین و پس از حسین، بزرگترین فرزند من ناظر به آنها خواهد بود و خدای تعالی و مقداد بن اسود و زبیر بن عوام را بر این وصیت شاهد می گیرم.

علی علیه السلام این وصیت حضرت را مرقوم داشت. همچنین در نسخه دیگری از وصیت حضرت فاطمه علیها السلام در مورد لوازم خانه برای دختر جندب، یعنی دختر ابوذر غفاری، وصیت کرده است که چنین است:

آن صندوق کوچک تر و در اموال، هر چه هست به او می دهید و نیز دو کفش من که از پوست است و فرش و جبه و تخت و متکا و دو قطیفه، همه از آن او باشد. (1)