امام صادق علیه السلام نقل می فرماید:

در آن لحظه که امام علی علیه السلام را به سوی مسجد می بردند، و هیچ کس در آن غربت و تنهایی دفاع نمی کرد، حضرت زهرا علیها السلام خود را به امام رساند، و خطاب به عمر فرمود:

ای پسر خطاب! سوگند به خدا اگر کراهت نداشتم که بی گناهان گرفتار بلای الهی شوند، نفرین می کردم و آنگاه می فهمیدی که نفرین من خیلی زود تحقق می پذیرد. (3)