انسانهای کامل در تمام ابعاد وجودی به کمال رسیده و در هر جهت عالی ترین رتبه را احراز نموده اند. خاندان فاطمه زهرا علیها السلام به عنوان کامل ترین انسانها از جهت عاطفی و محبتورزی به یکدیگر خالص ترین و بیشترین محبتها و عشقها را داشتند. محبت صد در صد عاطفی فاطمه علیها السلام به امیرالمؤمنین علیه السلام و محبت علی علیه السلام به فاطمه علیها السلام محبت علی و فاطمه علیهما السلام به فرزندان و محبت فرزندان آن دو بزگوار به پدر و مادر در تاریخ قصه های متعدد و درس آموزی دارد.

به طور مثال هنگامی که مولا امیرالمؤمنین را برای بیعت از خانه بیرون می برند عشق مشتعل فاطمه علیها السلام نسبت به علی علیه السلام فروزانتر می شود و در مقام عواطف پاک خود به سلمان می گوید:

«یا سَلْمانُ یُریدُونَ قَتلَ عَلّیٍ وَ ما عَلی عَلِیٍّ صَبْرٌ فَدَعْنی حَتَّی اَتی قَبْرَ اَبی فَانْشرَنَّ شَعْری وَ اَشُقَّ جَیْبی وَ اَصیحَ اِلی رَبّی»؛

ای سلمان! آنها قصد جان علی علیه السلام را دارند و من در شهادت علی علیه السلام نمی توانم صبر کنم صبرم تمام شده مرا به حال خود بگذار تا کنار قبر پدرم بروم موهایم را پریشان نموده گریبان چاک سازم و به درگاه خدا ناله سر دهم. (1)

پس از لحظاتی چند که در میان سکوت و اندوه و شگفتی حاضران، مهاجمین دست از امام کشیدند و امام علی علیه السلام تنها و مظلوم از مسجد مدینه بیرون آمده راه خانه را در پیش گرفت، حضرت زهرا علیها السلام شوهر معصوم را نگریسته و فرمود:

«رُوحی لِرُوحِکَ الْفِداءُ وَ نَفْسی لِنَفْسِکَ الْوِقاء یا اَبَاالْحَسَنْ اِنْ کُنْتَ فی خَیْرٍ کُنْتُ مَعَکَ وَ اِنْ کُنْتَ فی شَرٍّ کُنْتُ مَعَکَ»؛

علی جان! جانم فدای جان تو و جان و روح من سپر بلای جان تو یا اباالحسن همواره با تو خواهم بود، اگر تو در خیر و نیکی بسر می بری با تو خواهم زیست و یا اگر در سختی و بلاها گرفتار شدی باز هم با تو خواهم بود. (2)