وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى؛ (77)

«وهر آینه به زودی عطا نماید تو را پروردگارت تا خشنود شوی.»

ثعلبی از حضرت امام صادق علیه السلام روایت کرده است:

روزی حضرت رسول صلی الله علیه وآله به خانه فاطمه علیها السلام رفتند، فاطمه را در حالی مشاهده کرد که جامه ای از جل های شتر پوشیده و با دست های خود آسیاب را می گردانید و در حین کار فرزند خود را نیز شیر می داد.

رسول اکرم صلی الله علیه وآله وقتی که این حالت را از دختر دید متأثر شد، اشک از دیده های مبارکش جاری شد و فرمود: ای دختر گرامی! تلخی های دنیا را به خاطر حلاوت های آخرت تحمل کن. پس فاطمه علیها السلام عرض کرد: یا رسول الله! حمد می کنم خدا را بر نعمتهای او و شکر می کنم خدا را بر کرامتهای او. در این هنگام جبرئیل نازل شد و آیه: «و لسوف یعطیک ربک فترضی»،

را از طرف خداوند فرود آورد. (78)

جابر بن عبداللَّه انصاری گوید: پیامبر صلی اللَّه علیه و آله بر فاطمه وارد شد در حالی که او عبایی از پوست شتر داشت و جو آرد می کرد. اشک بر دیدگان پیامبر صلی اللَّه علیه و آله و سلم نشست و فرمود: ای فاطمه! بر تلخی دنیا شکیبا باش، به خاطر شیرینی آخرت. و سپس خداوند این آیه را نازل کرد. (79)