ریحانه ارجمند پیامبر در نظرگاه ششمین امام نور، جایگاهی پرفراز و موقعیتی وصف ناپذیر و بسیار شکوهبار دارد و نام و یاد مقدس و والایش برای آن حضرت، دوست داشتنی و بسیار عزیز است.
آن حضرت در تفسیر آیه شریفه «مرج البحرین یلتقیان...» (18) فرمود:
منظور از دو دریا در این آیه، امیرمؤمنان و مام گرانمایه ام، فاطمه، می باشد؛ و منظور از مرز و حد فاصل میان آن، نیای گرانقدرم پیامبر خداست؛ و منظور از «لؤلؤ» و «مرجان» که از آن دو دریا بیرون می آید، دو نور دیده فاطمه حسن و حسین می باشند که جهان را به نور دانش و کمال و معنویت و آزادگی خویش نورباران ساخته اند. (19)
و نیز در بیان دیگری می فرماید: «ریحانه پیامبر، صدیقه بزرگ تر و پرشکوه تر است و عصرها و نسل های پیشین بر محور شناخت و مهر او چرخیده است.»
«هی الصدیقة الکبری و علی معرفتها دارت القرون الاولی.» (20)
و می فرماید: مهر و عشق به آن حضرت، از صفات برین است؛ و آسیای قرون و اعصار گذشته و آغاز آفرینش بر محور دوستی او در حرکت بوده است.
«و حبها من الصفات العالیة، علیه دارت القرون الخالیة...» (21)
و در همه زندگی در سوگ آن حضرت سوگوار بود و در اشاره به ستم ستیزی و حق طلبی او می فرمود:
«و کان سبب وفاتها أن قنفذا مولی عمر لکزها بنعل السیف بامره فاسقطت محسنا و مرضت من ذلک مرضا شدیدا.»
«عامل و باعث مرگ نابهنگام و شهادت جانسوز مام ارجمندم فاطمه این بود که «قنفذ»، برده عمر، به دستور او با پشت و غلاف شمشیر به گونه ای بی رحمانه و وحشیانه او را زد که آن حضرت فرزندش محسن را سقط نمود و سخت بیمار شد و پس از چندی به شهادت رسید.»
(18) سوره رحمن، آیه22- 19.
(19) جلاء العیون، ج2، ص141.
(20) بحارالانوار، ج43، ص105.
(21) بهجة قلب المصطفی، ص28 و 37.