و امام مهدی علیه السلام که خود، خورشید آزادی، آسمان بلند شکوه و زیبایی، پرچم برافراشته عدل و داد، سمبل رادی و سرفرازی، سند حیات دین و دفتر، قصیده بلند حریت، ستون معبد عشق، چشمه جوشان امید و نوید، سایه آرامش بخش اعتماد و اطمینان، شوکت شکوهمند شاخسار رسالت، محبوب هماره دل ها و میهمان همیشه قلب های آگاه و حق طلب است، ریحانه ارجمند پیامبر را اسوه و الگوی خویش می شمارد و می فرماید:
«فی ابنة رسول الله صلی الله علیه و آله لی اسوة حسنة» (28)
برای من، دخت والای پیامبر خدا، سرمشق و الگویی پرشکوه و نیکوست.
و نیز از آیت الله سید محمد هندی آورده اند که در شب عید غدیری به افتخار دیدار جان جهان حضرت مهدی مفتخر گردید اما برخلاف تصور خویش آن آخرین یادگار معصوم پیامبر را افسرده و غمزده دید.
با نهایت ادب پرسید: سالار من! در آستانه عید غدیر هستیم و مردم شاد و شادمانند، اما شما را اندوه زده می نگرم؛ چرا؟
فرمود: سید محمد! من در اندیشه مام ارجمندم فاطمه، و در اندوه بیدادی هستم که در راه حراست از دین و دفتر و در دفاع از حقوق و آزادی انسانها بر او رفت.
آنگاه فرمود:
«به شکوه و معنویت مادرم سوگند که مرا پس از بیت الاحزان او نخواهی دید که خانه شادی و شادمانی برگرفته باشم.» (29)(30)
(28) بحارالانوار، ج53، ص180؛ غیبت طوسی، ص173.
(29) دیدار یار، ج4.
(30) برگرفته از کتاب «سیره و سیمای ریحانه پیامبر» نوشته آقای علیرضا کرمی