«عن فاطمة الزهرا علیها السلام قالت: سمعت ابی رسول الله صلی الله علیه وآله فی مرضه الذی قبض فیه یقول و قد امتلات الحجرة من اصحابه: ایها الناس یوشک ان اقبض قبضا یسیرا، و قد قدمت الیکم القول معذرة الیکم، الا انّی مُخَلِّف فیکم کتاب ربّی عز و جل و عترتی اهل بیتی. ثم اخذ بید علی فقال: هذا علی مع القرآن و القرآن مع علی لا یفترقان حتی یردا علیّ الحوض، فأسألکم و ما تخلّفونی فیهما».

از حضرت فاطمه علیها السلام روایت شده که گوید: پدرم رسول خدا صلی الله علیه و آله در آن بیماری که از دنیا رحلت فرمود و در حالی که اتاق پر از صحابه بود، چنین فرمود: ای مردم! نزدیک است که به آسانی روحم گرفته شده و از دنیا بروم. من حجت خود را نزد شما تمام کرده قبلا سخنانی به شما گفتهام. آگاه باشید! من کتاب پروردگار و عترت خود و اهل بیتم را در نزد شما به جانشینی خود گذاشته ام. آنگاه دست علی علیه السّلام را گرفته فرمود: این علی با قرآن است و قرآن با علی است از یکدیگر جدا نمیشوند تا اینکه در کنار حوض بر من وارد شوند، در آنجا از شما پرسش خواهم کرد که سفارش مرا درباره اینان چگونه عمل نمودهاید. (1) .

«ایها الناس، من فقد الشمس، فلیتمسک بالقمر، و من فقد القمر، فلیتمسک بالفرقدین».

ای مردم! هر کس خورشید را از دست داد، باید به دامن ماه چنگ بزند، و هر کس ماه را از دست داد، باید به دامن دو ستاره فرقدین (2) چنگ بزند.

جابر می گوید: من و ابوایوب انصاری و انس بن مالک برخاستیم و عرض کردیم: ای رسول خدا! منظور از خورشید کیست، فرمود: من.

آنگاه مثالی برای ما زد و فرمود: خداوند متعال ما را خلق نمود و به منزله ستارههای آسمان قرار داد. هر زمان که ستارهای مخفی شود، ستاره دیگر طلوع خواهد کرد. من خورشیدم، اما هنگامی که از میان شما رفتم، دست به دامن ماه بزنید. پرسیدم: مقصود از ماه کیست؟ فرمود: برادرم و وصی و وزیر و قاضی دین و پدر دو پسرم و جانشین من در میان اهلم (و در نسخه دیگر فرمود: علی بن ابی طالب). پرسیدم: منظور از دو ستاره فرقدان کدامند؟ فرمود: حسن و حسین. پس از آن قدری تأمل نمود سپس فرمود:

«هولاء و فاطمة، و هی الزهرة، عترتی و اهل بیتی، هم مع القرآن لا یفترقان حتی یردا علی الحوض» (3).

اینها (یعنی علی و حسن و حسین) و فاطمه که او زهره است، عترت و اهل بیت من هستند. ایشان با قرآنند و از آن جدا نمی شوند، تا نزد حوض کوثر بر من وارد شوند و یکدیگر را ملاقات کنیم.