عن فاطمة علیها السلام: الزم رجلها فان الجنة تحت اقدامها- یعنی الوالدة- (55)

پای مادر را بگیر (کنایه از این که در خدمت مادر باش) که بهشت به زیر پایش می باشد.

زنی به خدمت حضرت زهرا علیها السلام شرفیاب شد و عرضه داشت: مادری دارم بیمار و رنجور که در نمازش با مشکلاتی مواجه است. مرا نزد شما فرستاد تا پاسخ پرسشش را از شما دریافت کنم. فاطمه زهرا علیها السلام پرسش او را پاسخ دادند؛ اما زن پرسش دیگری را مطرح نمود و حضرت پاسخ گفتند. آن زن بدین منوال پرسشها را با حضرت در میان می نهاد تا بالغ بر ده عدد گردید و حضرت به تمامی آنها پاسخ های در خور دادند. آن زن به سبب کثرت سؤال شرمنده گردید و گفت: ای دخت فرستاده خدا، بیش از این مزاحم نمی شوم.

فاطمه زهرا علیها السلام فرمود: هر سؤالی به ذهنت می رسد در میان بگذار و از بازگو کردن آن شرمگین مباش. اگرکسی در مدت یک روز، بار گران و سنگینی را بر دوش بکشد و آن را به بالای بام خانه ای رساند و در برابر آن پاداشی معادل با یک هزار دینار زر ستاند آیا تحمل رنج و زحمت حمل بار گران بر او ناگوار و دور از طاقت است؟! آن زن عرضه داشت: خیر. پس حضرت فرمود: من هم خود را اجیر خداوند قرار دادم. پاداش من در برابر پاسخ به هر سؤال، فزونتر از تمامی مروارید هایی است که فاصله موجود میان زمین و آسمان را پر می کند.

پس شایسته و سزاوار است که این بار بر من سنگینی ننماید! من شنیدم که پدرم رسول خدا می فرمود: عالمان از شیعیان ما در روز رستاخیز محشور می شوند در حالی که به میزان وفور دانششان به لباس کرامت پوشیده می شوند. به این صورت که بر قامت هر یک از دانشمندان هزار حله و پوشاک درخشان پوشانده می شود. آنگاه از جانب پروردگارمان ندایی به گوش اهل محشر می رسد که: ای کسانی که سرپرستی یتیمان آل محمد را بر دوش گرفته اید یتیمانی که امامان خویش را از کف داده اند! ای دانشمندان، بدانید که اینان شاگردان شما هستند. همان شاگردانی که سرپرستیشان را بر عهده گرفته اید و آنان را تحت مراقبت خویش قرار دادید. باید شما اندام آنان را در دنیا با پوشاک گرانقدر علم و دانش بیارایید تا آنان به نوبه خود قامت شما را با چنان جامه نورانی روشنی بخشند. در روز جزا همین شاگردان صد هزار جامه و پوشش نورانی بر اندامشان می گردد که همین شاگردان به نوبه خود بر قامت شاگردانشان به همان اندازه جامه های نورانی می پوشانند. آنگاه خداوند می فرماید: بر قامت دانشمندانی که سرپرستی یتیمان آل محمد را بر دوش داشتند پیوسته از این خلعت بپوشانید و بر آن بیفزایید تا آنگاه که تکمیل گردد و از این جامه ها در حد کمال بر اندام آنان پوشانده می شود و این افتخار نصیب چنین کسانی است. بدینسان مقام و مرتبه آنان به کمال شایسته خود می رسد و بر منزلتشان نسبت به شاگردانی که سبب ساز گردیدند تا چنین جامه هایی بر آنان پوشانده شود، افزوده می گردد.

آنگاه حضرت زهرا علیها السلام فرمودند: ای بنده خدا! هر تار و پود این جامه از تمامی پدیده هایی که آفتاب بر آن تابیده است یک میلیون بار با ارزش تر و گرانبهاتر است؛ چرا که تمامی پدیده های هستی آمیخته به ظلمت و تاریکی و دستخوش کدورت و تیرگی هستند. (54)

در برابر گروهی که می خواستند عذر تقصیر بیاورند، و گذشته ها را به گونه ای فراموش نمایند، فرمود:

«تعلمون ان عمر جاءنی و حلف لی بالله ان عدتم لیحرقن علیکم البیت؟»(52)

شما می دانید که عمر پشت درب خانه ما آمد و سوگند یاد کرد که اگر از بیعت سرپیچی کنم، خانه را بر سر ما آتش خواهد زد.

فاطمه علیها السلام از امیرالمؤمنین علیه السلام روایت نموده که پیامبر خدا فرمودند: چه کسی است که فردی از فرزندانم را احسان کند و بر احسانش پاداشی نگرفته باشد؟ پس اگر پاداشی نگرفته باشد من به او به سبب آن عملش پاداش خواهم داد. (53)

روزی پیامبر صلی الله علیه و آله وارد منزل فاطمه علیها السلام شد، دخترش را دید که روی زمین نشسته، با یک دست فرزندش را در آغوش گرفته شیر می دهد، و با دست دیگر با آسیای دستی گندمها را آرد می کند، اشک در چشمان رسول خدا صلی الله علیه و آله حلقه زد و فرمود:

«یا بنتاه تجعلی مرارة الدنیا بحلاوة الاخرة»؛

دخترم! تلخی ها و مشکلات دنیا را به یاد شیرینی و سعادت بهشت بر خود گوارا ساز.

حضرت فاطمه علیها السلام در جواب پدر فرمود:

«یا رسول الله، الحمد لله علی نعمائه و الشکر لله علی آلائه»؛

ای رسول خدا! حمد و شکر و سپاس سزاوار خداست، در برابر نعمتهای بیکران او. (51)

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله روزی از دخترش پرسید:

چه درخواست و حاجتی داری؟ هم اکنون فرشته وحی در کنار من است و از طرف خدا پیام آورده است! تا هر چه بخواهی تحقق پذیرد.

فاطمه علیها السلام پاسخ داد:

«شغلنی عن مسئلته لذة خدمته، لا حاجة لی غیر النظر الی وجهه الکریم»؛ (50)

لذتی که از خدمت به حضرت حق می برم، مرا از هر خواهشی باز داشته است. حاجتی جز این ندارم که پیوسته ناظر جمال زیبا و والای خداوند باشم.

پس از وفات رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، حضرت فاطمه علیها السلام به یاد دوران با شکوه و پر عظمت اسلام و نبوت افتاد و فرمود:

قالت: «انی اشتهی ان اسمع صوت مؤذن ابی صلی الله علیه و آله بالاذان»؛(49)

بسیار دوست دارم که صدای اذان (بلال)، مؤذن پدرم را که درود خدا بر او و اهل بیت او باد، بشنوم.

زینب، از حضرت فاطمه دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت کرده که آن حضرت به علی علیه السلام فرمود: ای اباالحسن! همانا تو و شیعیانت در بهشت خواهید بود. (48)

علی بن ابراهیم، عن أبیه، عن ابن ابی عمیر، بن هشام بن سالم، عن أبی عبدالله علیه السلام قال: سمعته یقول: عاشت فاطمه علیها السلام بعد أبیها خمسه و سبعین یوما لم ترکاشرة و لاضاحکة تأتی قبور الشهداء فی کل جمعة مرتین الاثنین و الخمیس فتقول: ههنا کان رسول الله صلی الله علیه و آله ههنا کان المشرکون. (46)

امام صادق فرمود: حضرت فاطمه علیها السلام هفتاد و پنج روز پس از پیامبر صلی الله علیه و آله زیستند. در این مدت هرگز شاد و خندان نبودند. در هر هفته دو بار روزهای دوشنبه و پنج شنبه به زیارت قبور شهیدان (در احد) می آمدند و می فرمودند: اینجا پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بود و اینجا مشرکان بودند.

علی علیه السلام از حضرت فاطمه علیها السلام نقل کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله به من فرمود: ای فاطمه! هر کس بر تو صلوات فرستد خداوند او را خواهد بخشید و او را به من در هر جای بهشت که باشم ملحق خواهد کرد. (47)