قالت: فاطمة علیها السلام قال رسول الله صلی الله علیه و آله: مثل الامام مثل الکعبة اذ توتی و لا تاتی؛ (14)

زهرا علیها السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می کند: مثل امام مانند کعبه است. مردم باید در اطراف آن طواف کنند، نه آنکه کعبه دور مردم طواف کند.

قالت فاطمة علیها السلام: ابوا هذه الامة محمد و علی علیهماالسلام یقیمان اودهم و ینقذانهم من العذاب الدائم ان اطاعوهما و یبیحانهم النعیم الدائم ان وافقوهما. (13)

حضرت فاطمه علیها السلام فرمود: پیامبر صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام دو پدر این امتند، کژی ها را راست و انحرافات را اصلاح می نمایند. اگر مردم آن دو را اطاعت کنند، آن ها از عذاب همیشگی نجاتشان می دهند و اگر همراه و یاورشان باشند، نعمت های همیشگی خداوند را ارزانیشان می دارند.

فاطمه علیها السلام فرمود:

«من أصعد الی الله خالص عبادته، اهبط الله- عز و جل- له افضل مصلحته»؛ (11)

هر کس عبادت خالص خود را به سوی خدا بالا فرستد، خداوند- عزوجل- با فضیلت ترین مصحلت خود را برای او نازل می کند.

موسی بن جعفر به نقل از پدران بزرگوارش علیهم السلام فرمود علی علیه السلام فرمود: نابینایی از فاطمه علیها السلام اجازه خواست (تا وارد خانه او شود) حضرت خود را از وی پنهان کرد (و یا پوشانید). رسول الله صلی الله علیه و آله فرمودند: چرا خود را پنهان کردی؟ او که تو را نمی بیند. عرض کرد:

«ان لم یکن یرانی، فانی اراه و هو یشم الریح»؛ (9)

اگر او مرا نمی بیند، من او را می بینم و او بوی مرا استشمام می کند. رسول الله صلی الله علیه و آله فرمود:

«اشهد انک بضعة منی»؛

شهادت می دهم که تو پاره تن منی.

با سند روایت گذشته نقل شده است که علی علیه السلام فرمود: ... رسول الله صلی الله علیه و آله از اصحاب خود پرسید: زن چه زمانی به پروردگار نزدیکتر است؟

اصحاب نتوانستند جواب دهند، فاطمه علیها السلام چون این سؤال را شنید، فرمود:

«ادنی ما تکون من ربها ان تلزم قعر بیتها»؛

زمانی به پروردگارش نزدیکتر است که در قعر خانه اش قرار گیرد.

رسول الله صلی الله علیه و آله فرمود:

«ان فاطمة بضعة منی»؛ (10)

فاطمه، پاره تن من است.

در ابتدای وصیت فاطمه علیها السلام در ایام کسالتش به امیرالمومنین علیه السلام آمده است:

«یا ابن عم، ما عهدتنی کاذبة و لاخائنة، و لا خالفتک منذ عاشرتنی»؛

ای پسر عمو! هیچگاه مرا دروغگو و خیانتکار ندیدی، و از آن زمان که با من زندگی کردی، با تو مخالفت نکرده ام.

حضرت علی علیه السلام فرمود:

«معاذ الله، انت اعلم بالله و ابر و اتقی و اکرم و اشد خوفا من الله (من) ان اوبخک بمخالفتی...»؛ (6)

پناه به خدا، تو عالم تر به خدا و نیکوکارتر و پرهیزگارتر و گرامی تر و خوف تو از خدا بیشتر از آن است که من تو را به نافرمانی از خود سرزنش کنم...

در مناقب ابن شهر آشوب آمده است: پیامبر صلی الله علیه و آله از فاطمه علیها السلام پرسید: چه چیز برای زن بهتر است؟ عرض کرد:

«ان لا تری رجلا، و لا یراها رجل»؛

نه او مردی را ببیند و نه مردی او را.

اینجا بود که رسول الله صلی الله علیه و آله او را در آغوش گرفت و فرمود:

«ذریة بعضها من بعض.»؛ (8)

ذریه و فرزندانی که مشابه یکدیگر هستند.

قال الصادق علیه السلام: لما حضرت فاطمه الوفات بکت! فقال لها امیرالمومنین: یا سیدتی! مایبکیک؟ قالت: ابکی لما تلقی بعدی! فقال لها: لاتبکی فواللَّه ان ذلک لصغیر عندی فی ذات اللَّه. قال: و اوصته ان لایوذن بها الشیخین ففعل؛ (5)

حضرت امام صادق علیه السلام می فرمایند: چون وفات فاطمه علیها السلام نزدیک شد، شروع به گریه کرد. امیرالمؤمنین به او گفت: ای سرور من! چرا گریه می کنی؟ فاطمه علیها السلام عرض کرد: برای مظلومیت تو گریه می کنم. علی علیه السلام فرمودند: تو گریه نکن، این مسأله در واقع برای من مهم نیست. امام صادق علیه السلام می فرمایند: زهرا وصیت کرد که: علی علیه السلام به آن دو خلیفه اجازه ندهد که در تجهیز فاطمه علیها السلام شرکت کنند و حضرت علی نیز چنین کرد.

در خلاصة الاذکار از حضرت فاطمه علیها السلام روایت است که فرمود:

حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله بر من وارد شد در وقتی که رختخواب خود را پهن کرده بودم و می خواستم بخوابم. حضرت فرمود: ای فاطمه! مخواب مگر آنکه چهار عمل به جای آوری:

- ختم قرآن کنی

- پیغمبران را شفیعان خود گردانی.

- مؤمنین را از خود خشنود کنی.

- حج و عمره کنی.

این سخنان را فرمود و مشغول نماز شد. من توقف کردم تا نمازش را تمام کرد. عرض کردم: یا رسول الله! امر فرمودی به چهار چیز که من قدرت ندارم در این وقت آنها را به جا آورم، آن حضرت تبسم کرد و فرمود: دخترم! هرگاه بخوانی قل هوالله احد (سوره توحید) را سه مرتبه پس گویا ختم قرآن کرده ای. هرگاه صلوات بفرستی بر من و پیغمبران قبل از من، ما شفیعان تو در روز قیامت خواهیم بود. و هرگاه استغفار کنی از برای مؤمنین، پس تمامی ایشان از تو خشنود خواهند شد. و هرگاه بگویی: سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر پس حج و عمره کرده ای. (4)

از حضرت زهرا علیها السلام نقل شده که از پدر گرامی خود رسول خدا صلی الله علیه وآله پرسیدم: پدرم! چگونه است حال آن زنان و مردانی که در نمازشان سستی می کنند؟ حضرت فرمود: ای فاطمه! مردان و زنانی که نماز را سبک بشمارند، خداوند آنها را به پانزده چیز مبتلا می گرداند، شش در دنیا، سه در هنگام مرگ، سه در قبر، و سه دیگر در روز قیامت، آنگاه که از قبر خارج می شوند.

اما شش چیزی که در این دنیا به ایشان می رسد، عبارتند از:

- خداوند برکت را از عمرشان دریغ می دارد.

- روزیشان را بی برکت می گرداند.

- سیمای افراد صالح را از چهره آنها بر می گیرد.

- عمل شایسته ای که انجام می دهند، اجر و پاداشی برایش محسوب نمی دارد.

- دعایشان را به آسمان بالا نمی برد.

- برایشان لذت و بهره ای از دعای صالحین نمی باشد.

اما آنهایی که هنگام مرگ به ایشان رخ می نمایاند:

- در حال ذلت و خواری می میرند.

- گرسنه دار فانی را وداع می گویند.

- تشنه از این سرا رخت بر می بندند. اگر از آب های این دنیا به آنها بچشانند، تشنگی آنها بر طرف نمی شود.

اما آنچه در قبر به سراغ آنها می آید:

- خدا ملکی را در قبر برای آزار و اذیت آنان می گمارد.

- قبر را برایشان تنگ می گرداند.

- تاریکی گورشان را فرا می گیرد.

اما آنچه که هنگام خروج از قبر در روز قیامت با آنان همراه می گردد:

- خدا ملکی را مأمور می کند تا آنان را به صورت روی زمین بکشند، آن هم در حالی که مردم آنها را نظاره می کنند.

- موقع حساب از آنان به شدت حساب پس می گیرد.

- خداوند نگاه خود را از آنان دریغ می دارد و آنان را پاک نمی گرداند و برای آنان عذاب دردناک است. (3)