روزی پیامبر صلی الله علیه و آله وارد منزل فاطمه علیها السلام شد، دخترش را دید که روی زمین نشسته، با یک دست فرزندش را در آغوش گرفته شیر می دهد، و با دست دیگر با آسیای دستی گندمها را آرد می کند، اشک در چشمان رسول خدا صلی الله علیه و آله حلقه زد و فرمود:
«یا بنتاه تجعلی مرارة الدنیا بحلاوة الاخرة»؛
دخترم! تلخی ها و مشکلات دنیا را به یاد شیرینی و سعادت بهشت بر خود گوارا ساز.
حضرت فاطمه علیها السلام در جواب پدر فرمود:
«یا رسول الله، الحمد لله علی نعمائه و الشکر لله علی آلائه»؛
ای رسول خدا! حمد و شکر و سپاس سزاوار خداست، در برابر نعمتهای بیکران او. (51)
(51) بحارالانوار، ج 43، ص 86 ؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج 3، ص 342.