از امام صادق(ع) روایت شده است:

الغلام یلعب سبع سنین و یتعلم الکتاب سبع سنین و یتعلم الحلال و الحرام سبع سنین؛

فرزند پسر هفت سال بازى مى‏کند و هفت سال قرآن مى‏آموزد و هفت سال حلال و حرام را یاد مى‏گیرد.

المحجة البیضاء، ج ۳، ص ۱۲۱.

امام کاظم علیه‏السلام مى‏فرماید:

"اَوَّلُ مَا یَبَرُّ الرَّجُلُ وَلَدَهُ اَنْ یُسَمِّیهِ بِأِسمٍ حَسَنٍ فَلیُحَسِّن اَحَدُکُمُ اسْمَ وَلَدِهِ"؛
نخستین کار نیکى که شخص براى فرزندش انجام مى‏دهد این ‏است که نام نیکو بر او بگذارد. پس شایسته است هر یک از شما نام فرزند خود را نیکو قرار دهد

وسائل الشیعة ، ج15، ص122؛ فروع کافى، ج2، ص86. به نقل از مرکز نشر اعتقادات

* همچنین آمده است که امیرالمؤمنین علیه‏السلام، با این ‏که نام مادر و همسرشان فاطمه علیهاالسلام بود، نام یکى از دختران خود را نیز فاطمه نهادند.( الارشاد، ج1، ص215.) و نیز نگاشته‏اند شدت علاقه به حضرت زهرا علیهاالسلام در اهل‌بیت علیهم‏السلام به گونه‏اى بود که امام کاظم علیه‏السلام نام چهار دختر خود را فاطمه گذاشتند؛ فاطمه کبرى، فاطمه وسطى، فاطمه صغرى، فاطمه اخرى که به فواطم اربعه شهرت یافتند.( الارشاد، ج2، ص344؛ بحارالانوار، ج48، ص317؛ تذکرة‏الخواص، ص351.) این ویژگى در خانواده امام حسین علیه‏السلام نیز دیده مى‏شود و فاطمه کبرى و فاطمه صغرى از دختران او به شمار مى‏روند.( تذکرة الخواص، ص278.) این در حالى است که فضاى سرکوب شیعیان، بر جامعه حاکم شده بود و رعب و وحشت بر سر آنان که نام فرزندان خود را على و فاطمه مى‏نهادند، سایه افکنده بود.
امام حسین علیه‏السلام نیز در آن فضاى تهدید و ارعاب، دست به مبارزه‏اى آشکار زده و با این نام‏گذارى به پاسداشت جایگاه و احترام این دو دُردانه آفرینش بر مى‏خیزند.

از رسول خدا صلى ‏الله ‏علیه ‏و آله روایت شده است:

"مَن قَبَّلَ وَلَدَهُ کَتَبَ اللّهُ لَهُ حَسَنَةً وَ مَن فَرَّحَه فَرَّحَهُ اللّهُ یَوم القِیَامَةِ"؛
هر کس فرزند خود را ببوسد خدا بر او پاداشى مى‏نویسد و هر کس فرزندش را خوشحال کند خدا او را در روز رستاخیز شاد مى‏گرداند.

وسائل‏الشیعة، ج21، ص475. به نقل از مرکز نشر اعتقادات

همچنین روایت شده است که روزى مردى خدمت پیامبر اکرم صلى‏ الله ‏علیه ‏و آله رسید و عرض کرد: اى رسول خدا! من ده فرزند دارم ولى هرگز کودکانم را نبوسیده‏ام.

پیامبر اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و آله فرمود:

« کسى که رحم نکند (مورد) رحم (واقع) نمى‏شود.»

وسائل‏الشیعة، ج15، ص203. به نقل از مرکز نشر اعتقادات

امام صادق علیه‏السلام فرموده‏اند:

"اِنَّ اللّه لَیَرحَمُ العَبدُ لِشِدَّةِ حُبِّهِ لِوَلَدِه"؛
همانا پروردگار بنده‏اش را به دلیل زیادى مهرورزى نسبت به کودک خود مى‏بخشاید.

وسائل‏الشیعة، ج21، ص483. به نقل از مرکز نشر اعتقادات

رسول خدا صلى‏ الله ‏علیه ‏و آله در مورد تربیت از سنین کودکى فرموده‏اند:

"مَن رَبّى صَغِیراً حَتَى یَقُولُ لااِلهَ اِلاّ اللّه لَمْ یُحَاسِبهُ اللّهُ"؛
هر کس فرزندش را از کودکى تربیت کند تا او بتواند بگوید لا اله الا الله، خداوند از او حساب نخواهد کشید.

ارشاد القلوب، ص225. به نقل از مرکز نشر اعتقادات

امام صادق علیه‏السلام فرمود:

"البَنَاتُ حَسَنَاتٌ وَ البَنُونُ نِعمَةٌ وَ اِنَّما یُثَابُ عَلَى الحَسَنَاتِ و یُسألُ عَنِ النِعمَةِ"؛

دختران نیکى و پسران نعمت‏اند و همانا بر نیکى‏ها پاداش داده و از نعمت‏ها سؤال مى‏شود.

اسلام با در نظر داشتن روحیات لطیف دختر، به والدین دستور داده که در برخى از رفتارهاى خانوادگى مانند تقسیم هدایا، دختران را مقدم شمارند.

وسائل‏الشیعة، ج15، ص104؛ فروع کافى، ج2، ص82. به نقل از مرکز نشر اعتقادات

رسول خدا صلى ‏الله ‏علیه ‏و آله مى‏فرماید:

"نِعمَ الوَلَدُ البَنَاتُ مُلَطِّفَاتٌ مُجَهِّزَاتٌ مُؤمِنَاتٌ مُبَارَکاتٌ مُفَلَّیَاتٌ"؛

دختران چه فرزندان خوبى هستند؛ با لطافت و مهربان، آماده به خدمت‏رسانى، یار و غمخوار [اعضاى خانواده]، با برکت و پاکیزه کننده [در خانواده براى پدر و مادر.]

مستدرک الوسائل ج15، ص115؛ وسائل‏الشیعة، ج15، ص100؛ فروغ کافى، ج2، ص82. به نقل از مرکز نشر اعتقادات

و نیز فرموده‏اند:

"اِنَّ اللّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى عَلَى الاُناثِ اَرَقٌّ مِنهُ عَلَى الذُّکُورِ"؛

خداوند متعال بر دختران مهربان‏تر است تا پسران.

وسائل‏الشیعة، ج15، ص104؛ فروع کافى، ج2، ص82. به نقل از مرکز نشر اعتقادات

امام باقر علیه‏السلام در این راستا مى‏فرماید:

"شَرُّ الابَاءِ مَن دَعَاهُ البِرُّ اِلَى الاِفرَاطِ وَ شَرُّ الاَبنَاءِ مَن دَعَاه التَّقصِیرِ اِلَى العُقُوقِ"؛

بدترین پدران کسى است که [در نیکى از حد اعتدال خارج شود و] به زیاده‏روى بگراید و بدترین فرزندان فرزندى است که در اثر کوتاهى، به عاق والدین دچار شود.

تاریخ یعقوبى، ج 2، ص 486. به نقل از مرکز نشر اعتقادات