امام على علیهالسلام :
مَنِ اقْتَصَرَ عَلى بُلْغَةِ الْکَفافِ فَقَدِ انْتَظَـمَ الرّاحَةَ وَ تَبَوَّاَ خَفْضَ الدَّعَةِ؛
هر کس به اندازهاى که او را کفایت مىکند، قناعت کند، به آسایش و نظم مىرسد و در آسودگى و رفاه منزل مىگیرد.
نهج البلاغه، حکمت 371