می دانیم که در مصحف حضرت فاطمه سلام الله علیها علومی از قبیل تعداد گناهکاران و نیکوکاران و نامشان و شهرشان بیان شده است. این چگونه ممکن است؟ چگونه با اراده انسان مطابقت دارد؟

1. براساس مدارک فراوانی که در منابع گوناگون درباره کتاب یا مصحف دختر گرامی پیامبر اکرم (ص) گزارش شده به دست می آید که حضرت فاطمه سلام الله علیها پس از فوت پدر به نگارش این مصحف اقدام فرمودند، نگارش آن بر اساس دریافت های معنوی و عینی او برای تسلی خاطر در تحمل رنج گران فوت پدر انجام گرفته است. نیز در روایات، مسأله داشتن مصحف فاطمه سلام الله علیها، نوعی نشانه امامت و اتصال به وحی و آگاهی به دین و دست یابی به متون مهم شناخته شده، در مقام احتجاج و استدلال، برای خاندان علوی، وسیله کارساز و مؤثری بوده است. (1)

. با وجودی که متأسفانه مصحف فاطمه سلام الله علیها در دسترس نیست تا مطالب آن بررسی شود، ولی پاسخ پرسش مزبور روشن است؛ چرا که شخصیتی همچون فاطمه سلام الله علیها با آن دریافت های غیبی و اقیانوس بی کران علوم خدادادی، افق آینده و رویدادهای آن را می دید و می دانست که مثلاً فلان شخص، چه سرنوشتی خواهد داشت، ولی این موضوع، با اختیار و اراده آزاد انسان، هیچ منافاتی ندارد، زیرا حضرت می دانست که فلان شخص با اراده آزاد خود چنین سرنوشتی را سپری خواهد کرد، چرا که به ظرفیت های وجودی اشخاص، آگاهی داشت.(2)

دلیل این که حضرت فاطمه به سلمان گفتند: «تو بر من جفا کردی» چیست؟

«اللهم ربنا و رب کل شیی ء منزل التوراة و الانجیل و الفرقان، فالق الحب و النوی، اعوذ بک من شر کل دابة أنت آخذ بناصیتها، انت الاول فلیس شیی ء و انت الآخر فلیس بعدک شیی ء و أنت الظاهر فلیس فوقک شیی ء و أنت الباطن فلیس دونک شیی ء صل علی محمد و علی اهل بیته علیه و علیهم السلام، و اقض عنی الدین و اغننی من الفقر و یسر لی کل الامر یا ارحم الراحمین». (20)

بار خدایا! ای آفریدگار ما و پروردگارا همه چیز، ای نازل کننده تورات و انجیل و قرآن، ای شکافنده دانه و هسته! از شر هر جنبنده ای که فرمان آن به دست توست، به تو پناهنده می شوم.

تو اول هستی و پیش از تو هیچ موجودی نبوده، و تو آخرین خواهی بود و بعد از تو چیزی باقی نمی ماند، و تو آشکاری و برتر و بالاتر از تو چیزی نیست، و تو باطن همه جهان هستی و به جز تو مؤثری در عالم نیست، بر محمد و خاندانش درود فرست، و قرض مرا تسویه نما، و مرا از بی چیزی و تهی دستی نجات بخش، و همه امور را بر من آسان گردان، ای بخشنده ترین بخشندگان!