روزی پیامبر خدا صلی اللّه علیه و آله بر فاطمه مرضیّه علیهاالسلام وارد شد و دید آن مخدّره خود را به وسیله آنچه بر روی شتر بود پوشانده است و مشغول دستاس کردن می باشد و شیر خواره اش نیز در دامانش شیر می نوشد.
حضرت رسول گریان شد و فرمود: ای دخترم! تلخی های دنیا زودگذر می باشد ولیکن لذّتهای آخرت جاوید است.
فاطمه زهرا اظهار داشت: من خداوند را بر نعمت هایش شکر می گویم و در تمام حالات حقّ او را پاس می دارم.
در همین لحظه بود که خداوند متعال این آیه شریفه قرآن را بر حضرت رسول فرستاد: "وَ لَسَوْفَ یُعْطیکَ رَبُّکَ فَتَرْضی" (1)
(1) بحار الانوار، ج 43، ص 86.