فاطمه علیهاالسلام دخت رسول خدا فرمود: فرستاده خدا فرمود: هر گاه بسترت را برای گسترانیدن در دست داری بگو: "الحمدلله الکافی، سبحان الله الاعلی، حسبی الله و کفی، ماشاءالله قضی، سمع الله لمن دعا، لیس من الله ملجا، و لا من وراء الله ملتجا. (توکلت علی الله ربی و ربکم ما من دابة الا هو آخذ بناصیتها ان ربی علی صراط مستقیم ). (2) (الحمدلله الذی لم یتخذ ولدا و لم یکن له شریک فی الملک و لم یکن له ولی من الذل و کبره تکبیرا)" (3)؛ سپاس بر خدای کفایت کننده، و تنزیه از آن خدای برتر، که خدا مرا کافی و بس است. آنچه او خواهد همان خواهد شد، خدایی که اگر او را بخوانند اجابت کند. مرا جز او پناهی نیست و در ورایش پناهگاهی نباشد. بر خداوندی که پروردگار من و شماست تکیه کنم. و جنبنده ای نیست مگر آنکه زمام اختیارش را او گرفته باشد؛ و البته- که هدایت- پروردگارم به راه راست باشد. سپاس از آن خدایی است که فرزند اختیار نکند و در اداره ملک خویش شریک نداشته باشد و به تنگنا نیفتد که یاوری را نیازمند باشد. پس او را تکبیر گوی و بزرگ دان، تکبیری شایسته او.
فاطمه علیهاالسلام گوید: سپس پیامبر خدا افزود: مسلمان نیست کسی که هنگام خواب این را بگوید و پس از آن میان شیطان و حیوانات گزنده بخوابد و او را زیانی برسد. (4)
(2) هود، 57.
(3) اسراء، 111.
(4) مسند فاطمة، سیوطی، ص 97، ح 231 و ص 111، ح 256