نیایش و ستایش از ارزشهای پذیرفته شده ی همه ی دینمداران تاریخ است. بینش و معرفت انسان نسبت به خدا هر چه قویتر و عمیق تر باشد، توجه به عبادت در او بیشتر خواهد بود. شناخت خدا و عشق به خدا انسان را به خلوت با وی می کشاند و حتی انسان عاشق و خداشناس هر چه نماز بخواند خسته نمی شود؛ بلکه بیشتر لذت می برد.

اهتمام کم نظیر حضرت زهرا علیهاالسلام به اقامه نماز از همین شناخت و شیفتگی سرچشمه می گیرد.

حضرت زهرا علیها السلام برای نماز برنامه زمانی و محل خاص داشتند که از جمله داشتن محراب و جایگاه خاص در خانه بود. در روایات آمده است که امام حسن علیه السلام می فرماید: رایت امی فاطمة قامت فی محرابها لیلة جمعتها...

مادرم فاطمه را در شب جمعه در محراب عبادتش دیدم که... (1)

پیامبر صلی الله علیه وآله نیز درباره حضرت زهرا علیها السلام فرمودند: فاطمة سیدة نساء العالمین من الاولین و الآخرین و انها لتقوم فی محرابها فیسلم علیها سبعون الف ملک من المقربین.....

فاطمه سرور بانوان جهان از اولین و آخرین است و همانا چون در محرابش به نماز می ایستد، هفتاد هزار فرشته از مقربان به او ورود می فرستند.... (2)

او هر شب بعد از خواباندن فرزندان و فراغت از دیگر وظایف خانه داری، بر سجاده عبادت به نماز می ایستاد؛ تا جایی که پاهای مبارکش کبود و متورم می شد. (3)

گزارشی که از شب ازدواج آن عابده ی بی همتا رسیده است، بیانگر توجه ویژه ایشان به نماز است:

علی علیه السلام در آن شب همسرش را نگران و گریان دید. علت را پرسید. فاطمه فرمود: حال خود را در پایان عمر و عالم قبر به یاد آوردم؛ چرا که انتقال از خانه ی پدرم به منزل خودم، مرا به یاد انتقالم از این عالم به عالم دیگر و خانه قبر انداخت. تو را به خدا قسم بیا در این ساعات آغازین زندگی به نماز برخیزیم و امشب را به عبادت خدا بپردازیم. (4)

در تاریخ می خوانیم که آن حضرت در واپسین لحظات زندگی پس از وضو گرفتن به اسماء فرمودند: ای اسماء! عطر مرا، همان عطری که همیشه می زنم، و پیراهنی را که همیشه در آن نماز می گزارم بیاور و بر بالینم بنشین، هرگاه وقت نماز شد مرا از خواب بیدار کن، اگر بیدار شدم که نماز می گزارم وگرنه کسی را دنبال علی علیه السلام را بفرست تا بیاید. (5)