انسان زبده ترین آفریده های خداوند به مناسبت زمینه ها و امکاناتی است که در او وجود دارد. این پدیده حاصله از "نطفه امشاج"، خلق شده از "ماء مهین"، "صلصال کالفخار" و "تراب و طین" است که جلوه ای از "فَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی" را در درون دارد و آدمی با چنین مایه، می تواند زمینه را برای سقوط یا صعود خود از هر سو فراهم سازد.
او موجودی متعهد و مسؤول و مکلف است. مسؤول است که خود را رشد دهد، اوج و کمال بخشد. در طریق انجام هدف و مسؤولیت باشد. برای اعتلای حق و کمال بشریت بکوشد. به داد خود و مردم برسد. ترقی نماید، ترقی دهد و...
از دید فاطمه علیهاالسلام انسان والاتر از آن است که دوران حیاتش را تنها در راه شکم و شهوت صرف کند و وسیله ای برای حیاتی ننگین باشد. او می تواند تا بی نهایت اوج گیرد، پرواز کند، صعود نماید و...
او در معرض آزمایش های گوناگون، در خیر و شر، در بلا و ابتلاء، در رنج و سرور، در نعمت و نقمت، در مرگ و حیات است. باید بکوشد که در این صحنه امتحان، خود را آنچنان که هست بنمایاند و برای آنچه که باید باشد تلاش کند.