یکی از ویژگیهای حضرت فاطمه علیها السلام این بود که آن بزرگوار در حفظ حریم خانواده، به ویژه شوهرش فوق العاده حساس بود و تمام مشکلات و نارسائیها را تحمل نمود، ولی خم به ابرو نیاورد و آبروی علی علیه السلام را حفظ کرد.

با اینکه شخصیت فاطمه علیها السلام در جهان اسلام جایگاه خاصی داشته و دارد، ولی او در انتقال از خانه پدر به خانه شوهر، به یک خانه محقر و دورافتاده استیجاری که صاحب آن حارثه بن نعمان بود، پناه برد و دور از هرگونه امکانات زندگی، با خاکهای نرم، اتاق عروسی را صاف کرد و هرگز محرومیت رفاهی را به رخ علی نکشید و به دیگران نگفت(4)

امیرالمؤمنین علیه السلام برای رفع گرسنگی خانواده اش، به سراغ خانه یک مرد یهودی به نام شمعون رفت و مشکل خود را با او در میان گذاشت و از او مقداری جو خواست، لذا چنین فرمود:

«هل لک ان تعطینی جزة من الصفوف تغزلها لک ابنة محمد بثلاثة اصوع من شعیر؟ قال: نعم، فاعطاه فجاء بالصوف و الشعیر و اخبر فاطمة صلی الله علیه وآله فقبلت و اطاعت ثم عمدت....» (5) ؛

آیا تو مقداری از پشم را در برابر نه کیلو جو در اختیار من قرار می دهی که دختر پیامبر خدا فاطمه زهرا آن را برایت بریسد؟ شمعون گفت: بلی. آنگاه علی علیه السلام پشم و جو را گرفت و به خانه آورد و جریان را به آن بانوی بزرگوار گفت، آن حضرت نیز کار استیجاری را پذیرفت، و شروع به کار کرد....

رسول خدا صلی الله علیه وآله به منزل علی علیه السلام وارد شد، او را دید که همراه فاطمه علیها السلام مشغول آسیا کردن هستند، پیامبر صلی الله علیه وآله فرمودند: کدام یک خسته ترید؟ علی علیه السلام عرض کرد: فاطمه، ای رسول خدا صلی الله علیه وآله! پیامبر صلی الله علیه وآله به فاطمه علیها السلام فرمودند: دخترم! برخیز، و فاطمه برخاست و پیامبر صلی الله علیه وآله به جای او نشست و علی علیه السلام را در آرد کردن دانه ها یاری فرمود. (6)

روزی امیرالمؤمنین به یکی از اصحاب خود فرمود: می خواهی جریانی از زندگانی خودم با فاطمه علیها السلام را برایت تعریف کنم؟ فاطمه علیها السلام آنقدر در خانه من با مشک آب حمل کرد که اثر آن در سینه اش پدیدار شد. آنقدر به وسیله آسیای دستی گندم آرد کرد که دستش تاول زد. آنقدر خانه را جاروب کرد که بر لباس او گرد و خاک نشست. آنقدر آتش زیر دیگ روشن کرد که لباسش دوده ای و سیاه شد. او زیاد کار کرد و بسیار هم آسیب دید. (3)

فاطمه زهرا علیها السلام پاره پیامبر صلی الله علیه و آله می فرمود:

«ادْنی ما تَکُونُ مِنْ رَبِّها اَنْ تَلزَمَ قَعْرَ بَیْتِها» (1) ؛

نزدیکترین هنگام به خدا هنگامی است که زن در خانه است.

و این، تفسیر روایت معروفی است که از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله نقل شده که فرمودند:

«مَسْجِدُ الْمَرْأَةِ بَیْتُها»؛

مسجد زن خانه اوست.

زیرا مهمترین هدف مسجد تربیت الهی انسانهاست و خانه و دامن مادر نیز محل تربیت آنهاست.

در حدیثی از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمود: میان علی و فاطمه علیها السلام درباره تقسیم کارها بحث شد. برای حل این مشکل خدمت رسول خدا صلی الله علیه وآله رفتند و پیغمبر صلی الله علیه وآله کارهای منزل را این گونه تقسیم کرد: کارهای مربوط به داخل خانه به عهده فاطمه و کارهای خارج از خانه به عهده علی علیه السلام باشد. فاطمه علیها السلام به قدری از این تقسیم خوشحال شد که گفت: جز خدا کسی نمی داند تا چه اندازه از این تقسیم خوشحال شدم که رسول خدا صلی الله علیه وآله کار مردان را (کاری را که موجب تماس با مردان است) از عهده من برداشت. (2)