«فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآَصَالِ»؛(72)

«(این چراغ پر فروغ) در خانه هایی قرار دارد که خداوند اذن فرموده، دیوارهای آن را بالا برند (تا از دستبرد شیاطین و هوسرانان در امان باشد) خانه هایی که نام خدا در آنها برده می شود، و صبح و شام در آنها تسبیح او می گویند»

منظور از این «بیوت» (خانه ها) چیست؟

شاید بتوان پاسخ آن را از ویژگی هایی که در ذیل آیه برای آن ذکر شده است، روشن کرد. آنجا که می گوید: در این خانه ها هر صبح و شام تسبیح خدا می گویند.

مردانی که نه تجارت آنها را از یاد خدا و برپاداشتن نماز و ادای زکات بازمی دارد و نه خرید و فروش آنها از روزی می ترساند که دلها و دیده ها در آن دگرگون و زیر و رو می شود.

این ویژگی ها نشان می دهد که این خانه ها، همان مراکزی است که به فرمان پروردگار استحکام یافته و مرکز یاد خدا است، مساجد، معابد، خانه های انبیاء و اولیا، مخصوصاً خانه پیامبر صلی اللَّه علیه و آله و خانه علی و فاطمه علیهماالسلام از مصادیق بارز آنهاست.

سیوطی در تفسیر در المنثور می گوید:

ابن مردویه از انس بن مالک و بریده اسلمی روایت نموده است که: نبی مکرم اسلام صلی اللَّه علیه و آله آیه «فی بیوت اذن اللَّه...» را تلاوت فرمودند که می فرماید: در خانه هائی خداوند اجازه فرمود که بلند مرتبه و رفیع گردیده شود، و در آنها اسم خداوند برده شود.

شخصی بپا خاست و پرسید: ای پیامبر خدا این خانه ها چگونه خانه هائی بوده و از آن چه کسانی می باشند؟

حضرت فرمود: این خانه ها از آن انبیاء می باشند.

سپس ابوبکر برخاست و از آن حضرت پرسید: آیا این خانه نیز از جمله آن خانه ها می باشد؟ و اشاره به خانه علی بن ابی طالب و فاطمه نمود.

حضرت فرمود: آری این خانه از برترین آن خانه ها می باشد. (73)

خانه فاطمه مرکز عبادت خدا بود، آن چنان خدا را عبادت می کرد که دیگران توان آن را نداشتند. امام حسن مجتبی علیه السلام می فرمودند: در دنیا کسی عابدتر از حضرت فاطمه علیهاالسلام نبود. آنقدر به عبادت می ایستاد تا پاهایش ورم می کرد (74) و در جای دیگری فرمودند: در شب جمعه ای مادرم فاطمه علیهاالسلام را دیدم که در محراب عبادت ایستاده است و تا سپیده صبح، دائم در رکوع و سجود بود، و می شنیدم که برای مؤمنین و مؤمنات دعا می نمود و نام آنها را می برد و برای آنها دعا می کرد، ولی برای خود هیچ دعایی نمی نمود (75) و در حدیثی دیگر می خوانیم: فاطمه علیهاالسلام در حال نماز از شدت ترس نفسش به شماره می افتاد. (76)