امام صادق علیه السلام فرماید:
هرگاه گرفتاری عظیم و مشکل بزرگی به تو روی آورد دو رکعت نماز بگزار، همان نمازی که حضرت زهرا علیها السلام آن را می خوانده، و آن به این ترتیب است که در رکعت اول و دوم آن یک بار حمد و پنجاه مرتبه قل هو الله احد را می خوانی و پس از نماز بر پیامبر صلوات فرستاده، سپس دستهایت را بلند نموده و این دعا را می خوانی:
اللهم انی اتوجه الیک بهم و اتوسل الیک بحقهم الذی لا یعلم کنهه سواک، و بحق من حقه عندک عظیم، و باسمائک الحسنی، و کلماتک التامات التی امرتنی ان ادعوک بها: و اسئلک باسمک العظیم الذی امرت ابراهیم علیه السلام ان یدعو به الطیر فاجابته، و باسمک العظیم الذی قلت للنار (کونی بردا و سلاما علی ابراهیم) (7) فکانت؛ و باحب اسمائک الیک، و اشرفها عندک، و اعظمها لدیک، و اسرعها اجابه، و انجحها طلبه، و بما انت اهله و مستحقه و مستوجبه. و اتوسل الیک و ارغب الیک و اتصدق منک، و استغفرک، و استمنحک، و اتضرع الیک، و اخضع بین یدیک، و اخشع لک، و اقر لک بسوء صنیعتی، و اتملق و الح علیک.
اسئلک بکتبک التی انزلتها علی انبیائک و رسلک: صلواتک علیهم اجمعین من التوراة و الانجیل و القرآن العظیم من اولها الی آخرها، فان فیها اسمک الاعظم و بما فیها من اسمائک العظمی اتقرب الیک.
اسالک ان تصلی علی محمد و آله و ان تفرج عن محمد و آله، و تجعل فرجی مقرونا بفروجهم، و تقدمهم فی کل خیر و تبدأ بهم فیه، و تفتح ابواب السماء لدعائی فی هذا الیوم، و تاذن فی هذا الیوم و هذه اللیلة بفرجی و اعطانی سؤلی فی الدنیا و الاخرة، فقد مسنی الفقر و نالنی الضر و سلمتنی الخصامه و الجأتنی الحاجه، و توسمت بالذلة، و غلبتنی المسکنة، و حقت علی الکلمة، و احاطت بی الخطیئه؛ و هذا الوقت الذی وعدت اولیاءک فیه الاجابة. فصل علی محمد و آله، و امسح ما بی بیمینک الشافیة، و انظر الی بعینک الراحمة، و ادخلنی فی رحمتک الواسعة و اقبل الی بوجهک الذی اقبلت به علی اسیر فککتة، و علی ضال، هدیته، و علی جائر ادیته و علی فقیر اغنیته، و علی ضعیف قویته، و علی خائف آمنته، و لا تخلنی لقاء عدوک و عدوی یا ذالجلال و الاکرام.
یا من لا یعلم کیف هو و حیث هو و قدرته الا هو یا من سد الهواء بالسماء و کبس الارض علی الماء و اختار لنفسه احسن الاسماء، یا من سمی نفسه بالاسم الذی به یقضی حاجه کل طالب یدعوه به، و اسئلک بذلک الاسم فلا شفیع اقوی لی منه، و بحق محمد و آل محمد اسئلک ان تصلی علی محمد و ان تقضی لی حوائجی و تسمع محمدا و علیا و فاطمه و الحسن و الحسین و علیا و محمدا و جعفرا و موسی و علیا و محمدا و علیا و الحسن و الحجه، صلواتک علیهم و برکاتک و رحمتک، صوتی فیشفعوا لی الیک، و تشفعهم فی و لا تردنی خائبا، بحق لا اله الا انت و بحق محمد و آل محمد، و افعل بی کذا و کذا یا کریم. (8).
بار خدایا، من به وسیله آنان به تو روی آوردم و به حق آنان به تو توسل می جویم، همان حقی که اساس و پایه آن را کسی جز تو نمی شناسد، و به حق آن کس که حقش در نزد تو عظیم است، و به نامهای نیکو و پسندیده ات، و به کلمات و سخنان تام و کاملت که دستور نفرمودی مرا مگر اینکه تو را به وسیله آنها بخوانم، و از تو تقاضا می کنم به همان اسم بزرگی که به ابراهیم علیه السلام آموختی تا پرنده را به آنها صدا کند و پرنده او را اجابت کرد؛ و به آن اسم عظیمی که به سبب آن به آتش گفتی: «بر ابراهیم سرد شو، و او را سالم بدار» پس چنین شد؛ و محبوبترین نام هایی که داری، و شریف ترین آنها در نزدت، و برترین آنها، و به آنهایی که اگر تو را به آنها بخوانند به سرعت اجابت می کنی، و به آن نامهایی که نجات بخش ترین می باشند، و به هر آنچه که اهل آن، سزاوار آن و شایسته آنی، به تو متوسل می شوم، و به تو روی می آورم، و آنچه را که از تو باشد تصدیق می کنم، و از تو آمرزش می خواهم، و از تو بخشش می جویم، و به پیشگاه تو ناله و زاری می کنم، و در برابر تو سر تواضع و تسلیم فرود می آورم، و از تو می ترسم، و در نزد تو به بد عملی خود اقرار می کنم، و از تو خواهش و تمنا می نمایم.
از تو می خواهم، به حق کتابهایی که بر پیامبرانت نازل فرمودی که درود و رحمت الهی بر آنان باد به حق تورات، انجیل و تمام قرآن عظیم از اول تا به آخر آن که در آن، نامهای اعظم تو گردآوری شده است، و به هر چه نامهای اعظم تو در آن وجود دارد به تو تقرب می جویم.
از تو می خواهم که بر محمد و خاندان او درود فرستی و مشکلات و سختی ها را از سر راه ایشان برداری، و گشایش در کار مرا با گشایش در کار آنان هماره سازی و در هر خیری آنان را مقدم داشته و از آنان آغاز کنی، و از تو می خواهم که در چنین روزی درهای آسمان را برای دعای من بگشایی، و در این روز و شب، اجازه گشایش و بخشش مرا در دنیا و آخرت صادر فرمایی، چرا که فقر به من روی آورده و آسیب ها مرا فراگرفته، نیازمندی بیچاره ام کرده، ذلت و خواری نشانه ام گرفته، تهیدستی بر من غالب شده، و عذاب بر من محقق گشته، و گناهان مرا احاطه نموده؛ و این همان وقتی است که به اولیائت وعده اجابت داده ای. پس بر محمد و آل او درود فرست، و دست شفابخش خود را بر سر و روی من بکش و با دیده رحمت به من بنگر، و مرا در رحمت واسعه خود داخل نما، و با آن چهره (و روش و صفتی) که اگر با آن به اسیر رو کنی آزادش سازی، و اگر با آن به گمشده ای بنگری هدایت شود، و اگر با آن به آواره و سرگردانی بنگری به مقصد رسد، و اگر بر فقیری نظر کنی غنی و بی نیازش سازی، و اگر به آن صفت بر ضعیفی توجه کنی قوت یابد، و اگر بر ترسان و خائفی بنگری ایمن گردد، ای دارنده جلال و بزرگواری! به این روی و صفت بر من نظر کن و مرا به هنگام برخورد و رویارویی با دشمنت و دشمنم تنها مگذار.
ای کسی که، کس نمی داند چگونه ای، کجایی و کسی قدرت درک قدرتت را ندارد، ای کسی که هوا را در آسمان مسدود نمودی، و زمین را بر روی آب گسترده ای و برای خود بهترین و برترین نامها را برگزیده ای، ای کسی که خود را به اسمی نامیده ای که هر که تو را به آن نام خواند اجابت می کنی، من از تو به حق آن اسم که شفیعی برتر و بالاتر از آن ندارم، و به حق محمد و خاندان محمد می خواهم که بر محمد درود فرستی و حوائج مرا برآورده سازی و صدای مرا به گوش محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین، علی، محمد، جعفر، موسی، علی، محمد، علی، حسن و حجت که درود و رحمت و برکات تو بر همه آنها باد برسانی تا مرا در نزد تو شفاعت کنند و تو نیز شفاعت آنان را در حق من بپذیری و مرا مأیوس و ناامید برنگردانی، به حق تو که معبودی غیر از تو نیست، و به حق محمد و خاندان محمد این درخواستها را برای من انجام بده، ای بخشنده ی مهربان.
(7) الانبیاء: 67.
(8) مصباح المتهجد، ص266 الی268 (210 و 211)- بحارالانوار، ج88، ص184، شماره ی9، به نقل از مصباح و غیر از آن.
