تاریخ زندگی فاطمه زهرا علیهاالسلام نشان می دهد که او زن خانه نشین و پرده نشین نبود، بلکه به دستور و مضمون آیات و روایات زیادی، وی صله ارحام می کرد و به دیدار خویشاوندان می شتافت و با آنان نشست و برخاست داشت و پس از مرگ آنان، فراموششان نمی کرد و بر مزار آنان می رفت و از خداوند متعال برایشان طلب رحمت می نمود.

در حدیث صحیح السند از امام صادق علیه السلام نقل شده:

«عاشت فاطمة بعد محمد صلی اللَّه علیه و آله خمسة و سبعین یوما، لم تر کاشرة و لا ضاحکة تأتی قبور الشهداء فی کل جمعة مرة بین الاثنین و الخمیس فتقول هاهنا کان رسول اللَّه، و هاهنا کان المشرکون» (4)؛

فاطمه علیها السلام بعد از پیامبر خدا هفتاد و پنج روز زندگی کرد، در حالی که خوشحال و خندان دیده نشد. او هفته ای دوبار در روزهای دوشنبه و پنجشنبه به زیارت شهدای احد می رفت و آنها را زیارت می کرد و محل جنگ رسول خدا با مشرکین را دقیقاً نشان می داد.

این حدیث که به سند صحیح از کافی نقل شده، می رساند که فاطمه علیها السلام علاوه بر زیارت اهل قبور، آمدنش به مزار شهدا، شخصاً در جنگ احد نیز حضور داشت و محل را با چشمان مبارکش دیده بود...

و ابن ابی الحدید که یکی از دانشمندان بسیار بزرگ و محقق اهل سنت است، در این باره از واقدی نقل می کند:

«کانت فاطمة بنت رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و آله تأتیهم بین الیومین و الثلاثة فتبکی عندهم و تدعو» (5) ؛

فاطمه علیها السلام دختر پیامبر صلی اللَّه علیه و آله هر دو سه روز یکبار به کنار قبور شهدای احد می آمد و در آنجا گریه می کرد و برای مردگان و شهدا دعا می نمود.

و حضرت امام صادق علیه السلام می فرمایند:

«ان فاطمه کانت تأتی قبور الشهداء فی کل غداة سبت فتأتی قبر حمزة و تترحم علیه و تستغفر له» (6) فاطمه علیها السلام هر هفته صبحهای روز شنبه به احد می آمد و قبور شهدا را زیارت می کرد و در کنار قبر حمزه می ایستاد و برای وی دعا می کرد و استرحام می نمود. (7) .

از این حدیثها استفاده می شود که فاطمه علیها السلام به زیارت قبور شهدا می رفت و برایشان استرحام می نمود و از فداکاریهای آنان در جنگ احد یاد می کرد و به یادشان اشک می ریخت.

ممکن است برخی ها از تعبیر های «دوبار و یکبار در هفته» که در روایات آمده است دچار مشکل شوند و نوعی اشکال در صحت روایات تلقی کنند، ولی باید گفت: زیارت فاطمه علیها السلام هفته ای دو یا یک بار ممکن است به تفاوت زمان باشد، که در یک مقطع، هفته ای دوبار می رفت و بعدها هفته ای یکبار...

در نبرد احد، حمزه سیدالشهداء عموی پیامبر صلی الله علیه و آله به شهادت رسید، پس از نبرد، صفیه خواهر حمزه به اتفاق فاطمه زهرا علیها السلام کنار پیکر مثله شده شهید قرار گرفت و شروع به گریستن کرد، فاطمه علیها السلام نیز می گریست و پیامبر صلی الله علیه وآله هم با او گریه می کرد و خطاب به حمزه می فرمود: هیچ مصیبتی مثل مصیبت تو به من نرسیده است! آنگاه خطاب به صفیه و فاطمه علیها السلام فرمود: مژده باد که هم اکنون جبرئیل به من خبر داد که در آسمانهای هفتگانه حمزه شیر خدا و شیر رسول خداست. (3) .

صدیقه کبری فاطمه زهرا علیها السلام وقتی که پدر بزرگوارشان دستور تسبیحات معروف را به ایشان دادند (1) . (34 بار اللَّه اکبر، 33 بار الحمدلله، 33 بار سبحان اللَّه) بالای سر قبر عموی بزرگوارش جناب حمزة بن عبدالمطلب رفت و از تربت آن شهید برای خود تسبیح درست کرد.

یعنی این که خاک شهید محترم است. قبر شهید محترم است. انسان برای اینکه اذکار و اوراد خود را بشمارد نیازمند به سبحه است، (تسبیح است)؛ چه فرق می کند که دانه های تسبیح از سنگ باشد یا چوب یا خاک؟ و از هر خاکی بردارد برداشته است، ولی ما این را از خاک تربت شهید بر می داریم و این نوعی احترام به شهید و شهادت است؛ نوعی به رسمیت شناختن قداست شهادت است.(2) .