فضیل بن یسار عن ابی عبدالله علیه السلام قال: «و هم من خشیة الله مشفقون، یدعون بالشهادة و یتمنون ان یقتلوا فی سبیل الله، شعارهم یا لثارات الحسین علیه السلام »

مستدرک الوسائل ج 11، ص 14 ب 47، ج7

فضیل بن یسار از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده که فرمود:

اصحاب قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مردانی هستند که ادعای شهادت دارند و تمنامیکنند که در راه خدا کشته گردند.شعار آنان یالثارات الحسین(علیه السلام ) است. یعنی ای خون خواهان حسین (علیه السلام)

«النَّظَرُ الى وَجْهِ الْعالِمِ حُبّاً لَهُ عِبادَة»

« نگاه به صورت عالم از روى محبت، عبادت است».

وسائل 18/ 458 به نقل از سایت صلوة

حضرت علی بن الحسین امام سجاد علیه السلام در مورد حقوق مادر فرموده اند:

و اما حق الرحم فحق امک ان تعلم انها حملتک حیث لا یحمل احدا احدا و اطعمتک من ثمرة قلبها ما لا یطعم احدا احدا و انها وقتک بسمعها و بصرها و یدها و رجلها و شعرها و بشرها و جمیع جوارحها مستبشرة بذلک فرحة موملة محتملة لما فیها مکروهها و المها و ثقلها و غمها حتی دفعتها عنک ید القدرة و اخرجتک الی الارض فرضیت ان تشبع و تجوع هی و تکسوک و تعری و ترویک و تظما و تظلک و تضحی و تنعمک ببوسها و تلذذک بالنوم بارقها و کان بطنها لک وعا و حجرها لک حواء و ثدیها لک سقا و نفسها لک وقاء تباشر حر الدنیا و بردها لک و دونک فتشکرها علی قدر ذلک و لا تقدر علیه الا بعون الله و توفیقه

حق مادرت این است که بدانی او تو را در جایی نگه داشته که کسی نگه نمی دارد و از میوه دلش به تو داده که کسی به کسی نمی دهد و از تو با همه وجودش از گوش و چشم و دست و پا و موی و پوست ، با شادمانی و سرور نگهبانی و نگهداری کرده، و ناملایمات غم و اندوه و نگرانی ها را تحمل می کند و شادمان و خرم است که تو را سیر کند و خود گرسنه بماند

تو را بپوشاند و خود برهنه باشد

تو را سیراب کند و خود تشنه بماند

خود در آفتاب باشد و بر تو سایه افکند

با تحمل مشقت ، آرامش و تنعم تو را فراهم آورد

و با پذیرش رنج بی خوابی تو را از لذت خواب بهره مند سازد.

شکمش ظرف وجود تو و دامنش پناهگاه امن تو و سینه اش چشمه جوشانی برای رفع عطش تو و جانش فدای تو شده و سرد و گرم روز گار را به خاطر تو پذیرا گشته است

پس باید به پاس این همه محبت و زحمت ، شکرگذار او باشی و هرگز نمی توانی مگر خدا یاری ات کند.

رساله حقوق امام سجاد علیه السلام

امام سجاد علیه السلام فرمودند:

« و اما حق ولدک فتعلم انه منک و مضاف الیک فی عاجل الدنیا بخیره و شره و انک مسئول عما ولیته من الادب و الدلالة علی ربه و المعونة له علی طاعته فیک و فی نفسه فمثاب علی ذلک و معاقب فاعمل فی امره عمل المتزین بحسن اثره علیه فی عاجل الدنیا المعذر الی ربه فیما بینک و بینه بحسن القیام علیه و الاخذله منه و لا قوة الا بالله »

و اما حق فرزندت این است که بدانی او از تو و وابسته به توست در زندگی دنیا و خیر و شرش با توست و تو مسئولیت سرپرستی او را از حسن تربیت و راهنمایی او بر خدای عز و جل و کمک بر طاعت و فرمانبرداری خدا در مورد تو و در مورد خودش به عهده داری.سپس در صورت انجام این مسئولیت ثواب می بری و در صورت کوتاهی کیفر می شوی.

پس درباره او به گونه ای رفتار کن که خوبی اثر او در دنیا مشهود و در پیشگاه پروردگار عذری بیت تو و او باشدبه سبب سرپرستی خوبی که از او کردی و نتیجه ای که از او گرفتی و کمکی جز از ناحیه خداوند نیست.

رساله حقوق امام سجاد علیه السلام شرح نراقی

رسول اکرم حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم در مورد حقوق فرزند فرموده اند:

« حق الولد علی الوالد ان یعلمه الکتابة و السباحة و الرمی »

از جمله حقوقی که فرزند بر پدر دارد این است که به او خواندن و نوشتن ، شناکردن و تیراندازی بیاموزد.

کنزالعمال، ج16، ص 444، حدیث 35345، به نقل از رساله حقوق امام سجاد علیه السلام شرح نراقی

امیرالمومنین علی علیه السلام فرموده اند:

« ما نحل والد ولدا نحلا افضل من ادب حسن »

بخشش و هدیه ی هیچ پدری به فرزندش بهتر از ادب و تربیت پسندیده نیست.

مستدرک الوسائل، ج 2 ، ص 625

حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند:

« لان یودب احدکم ولده خیر له من ان یتصدق بنصف صاع کل یوم »

به راستی که اگر یکی از شما فرزند خود را تربیت و ادب کند برای او بهتر است از تصدق هر روز به نصف صاع

مکارم الاخلاق، باب فضل الاولاد ، به نقل از رساله حقوق امام سجاد علیه السلام شرح نراقی

در حضور حضرت علی علیه السلام ، شخصی با این عبارت تولد نوزادی را تبریک گفت: قدم دلاوری یکه سوار مبارک باد. امام علیه السلام فرمودند:

لا تقل ذلک و لکن قل: شکرت الواهب و بورک لک فی الموهوب و بلغ اشده و رزقت بره.

چنین مگو! بلکه بگو: خدای بخشنده را شکرگزار و نوزاد بخشیده بر تو مبارک امید که بزرگ شود و از نیکوکاریش بهره مند گردی.

نهج البلاغه / حکمت 354 ترجمه مرحوم دشتی

حضرت علی در وصیت خود به امام حسن علیه السلام فرمودند:

« ... ای بنی انی لما رایتنی قد بلغت سنا و رایتنی ازداد وهنا بادرت بوصیتی الیک و اوردت خصالا منها قبل ان یعجل بی اجلی دون ان افضی الیک بما فی نفسی او ان انقص فی رایی کما نقصت فی جسمی او یسبقنی الیک بعض غلبات الهوی و فتن الدنیا فتکون کالصعب النفور و انما قلت الحدث کالارض الخالیة ما القی فیها من شی قبلته. فبادرتک بالادب قبل ان یقسو قلبک و یشتغل لبک ... »

پسرم هنگامیکه دیدم سالیانی از من گذشت و توانایی رو به کاهش نهاد به نوشتن وصیت برای تو شتاب کردم و ارزش های اخلاقی را برای تو شمردم پیش از آنکه اجل فرا رسد و رازهای درونم را به تو منتقل نکرده باشم و در نظرم کاهشی پدید آیدچنان که در جسمم پدید آمد

و پیش از آنکه خواهشها و دگرگونیهای دنیا به تو هجوم آورند و پذیرش و اطاعت مشکل گردد، زیرا قلب نوجوان چونان زمین نکاشته شده، آماده پذیرش هر بذری است که در آن پاشیده شود. پس در تربیت تو شتاب کردم، پیش از آنکه دل تو سخت شود و عقل تو به چیز دیگری مشغول گردد.

قسمتی از نامه 31 نهج البلاغه وصیت بهترین پدر به بهترین فرزند

پیامبر گرامى اسلام صلى‏ الله ‏علیه ‏و آله فرموده‏اند:

"اَلوَلَدُ الصّالِحُ رَیحَانَةٌ مِن رَیَاحِینِ الجَنَّةِ"؛
فرزند صالح گلى است از بوستان بهشت.(1)

هم‏چنین فرمودند:

"مِن سَعَادَةِ الرَّجُلِ الوَلَدُ الصَّالِحُ"؛
فرزند صالح نشانه خوشبختى فرد است.(2)

1ـ وسائل الشیعة، ج15، ص97. به نقل از مرکز نشر اعتقادات
2ـ همان