امام صادق علیه‏السلام :

ما خَسِرَ وَ اللّه‏ِ مَنْ اَتى بِحَقیقَةِ السُّجودِ ... وَلا بَعُدَ عَنِ اللّه‏ِ اَبَدا مَنْ اَحْسَنَ تَقَرُّبَهُ فِى السُّجودِ وَ لا قَرُبَ اِلَیْهِ اَبَدا مَنْ اَساءَ اَدَبَهُ وَضَیَّعَ حُرْمَتَهُ وَیَتَعَلَّقُ قَلْبُهُ بِسِواهُ؛

سوگند به خدا ، هر کس که حقیقت سجده را به‏جاى آورد ، زیان نکرد و کسى که در سجده، به خوبى به خداوند نزدیک شد، هرگز از خداوند دور نیست. و آن‏که به {ساحت مقدس} او بى‏ادبى کرد و حرمتش را زیر پا گذاشت ، و به غیر او دل بست، هرگز به او نزدیک نشد.

بحار الأنوار ، ج 75، ص 71، ح 34

امام صادق علیه‏السلام :

مَنْ عَرَفَ اللّه‏َ خافَهُ ، وَ مَنْ خافَ اللّه‏َ حَثَّهُ الْخَوفُ مِنَ اللّه‏ِ عَلَى الْعَمَلِ بِطاعَتِهِ وَالاَْخْذِ بِتَأدیبِهِ ، فَبَشِّرِ الْمُطیعینَ المُتَأَدِّبینَ بِاَدَبِ اللّه‏ِ وَ الاْآخِذینَ عَنِ اللّه‏ِ اَنَّهُ حَقٌّ عَلَى اللّه‏ِ اَنْ یُنْجیَهُ مِنْ مُضِلاّتِ الْفِتَنِ؛

آن‏که خدا را شناخت ، از او ترسید و آن کس که از خدا ترسید ، ترس از خدا او را به عمل به فرمان او و در پیش گرفتن ادبش واداشت . پس فرمان‏بردارانِ ادب شده به ادب خدا و اطاعت‏کنندگان دستورهاى او را بشارت ده که بر خداست که آنها را از فتنه‏هاى گمراه‏کننده برهاند.

مصباح الشریعه، ص 108

امام صادق علیه السلام:

اَلبِّرُ وَحُسنُ الخُلقِ یَعمُرانِ الدِّیارَ وَیَزیدانِ فِى العمارِ؛

نیکى و خوش اخلاقى، شهرها را آباد و عمرها را زیاد مى کند.

(التوحید، ص 63)

امام صادق علیه السلام:

إنَّ مِمّا یُزَیِّنُ السلامَ الخلاقُ الحَسَنَةُ فیما بَینَ النّاسِ؛

خوش اخلاقى در بین مردم زینت اسلام است.

(کنزالعمال، ج10، ص143، ح28731)

امام صادق (ع):

مَن ماتَ و لَم یعرف امام زمانِهِ ماتَ میتةً جاهِلیةً؛

هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.

(کافی،ج1،ص371)

 امام صادق علیه‏السلام :

اثافى الاسلامِ ثَلاثَةٌ: الصَّلوةُ وَ الزَّکوةُ وَ الوِلایة،لا تَصِحُّ واحِدَةٌ مِنهُنَّ اِلا بِصاحِبَتَیها؛
سنگهاى زیربناى اسلام سه چیز است: نماز، زکات و ولایت که هیچ یک از آنها بدون دیگرى درست نمى‏ شود.

کافى، جلد2، ص 18

امام صادق علیه‏السلام :

إنَّ مِمّا یُزَیِّنُ السلامَ الخلاقُ الحَسَنَةُ فیما بَینَ النّاسِ؛
خوش اخلاقى در بین مردم زینت اسلام است.

کنزالعمال، ج10، ص143، ح28731

امام صادق علیه‏السلام :

رُوىَ أَنَّهُ نَظَرَ الصّادِقُ إِلى فاکِهَةٍ قَد رُمیَت مِن دارِهِ لَم یُستَقصَ أَکلُها فَغَضِبَ وَقالَ: ما هَذا إِن کُنتُم شَبِعتُم فَإِنَّ کَثیرا مِنَ النّاسِ لَم یَشبَعوا فَأَطعِموهُ مَن یَحتاجُ اِلَیهِ؛
نقل شده است که امام صادق علیه‏السلام مشاهده کردند که سیبى را نیم‏خورده از خانه بیرون انداخته اند، خشمگین شدند و فرمودند: اگر شما سیر هستید، خیلى از مردم گرسنه‏اند خوب بود آن را به نیازمندش مى‏دادید.

بحارالأنوار، ج66، ص432، ح16

امام صادق علیه‏السلام :

لِلمُسرِفِ ثَلاثُ عَلاماتٍ: یَشتَرى مالَیسَ لَهُ وَیَلبِسُ ما لَیسَ لَهُ وَیَکُلُ ما لَیسَ لَهُ؛
اسراف کننده سه نشانه دارد: آنچه در شأنش نیست خریدارى مى‏کند، آنچه در شأنش نیست مى‏پوشد و آنچه در شأنش نیست مى‏خورد.

تفسیر نورالثقلین، ج1، ص772، ح313

امام صادق علیه‏السلام :

لَیسَ فیما أَصلَحَ البَدَنَ إِسرافٌ... إِنَّما السرافُ فیما أَتلَفَ المالَ وَأَضَرَّ بِالبَدَنِ؛
در آنچه بدن را سالم نگه مى‏دارد اسراف نیست بلکه اسراف در چیزهایى است که مال را از بین ببرد و به بدن صدمه بزند.

بحارالأنوار، ج75، ص303، ح6